బయట ఎండ పేల్చేస్తోంది. ఇంట్లో కూర్చున్నా వడగాడ్పు వడదిప్పి కొడుతోంది. పిల్లలిద్దరూ చప మీద పడుకుని నిద్రోతున్నారు. నాకూ అలా నిద్రపోదామనే వుంది. కాని, నిద్రపట్టడంలేదు. ఒకటే ఉక్కబోతగా వుంది. పోనీ ఫాను వేసుకుందామంటే వెచ్చటిగాలి.. ఆవిరెత్తించేస్తోంది. కళ్ళు మండిపోతున్నాయి. అందుకే దాన్ని ఆఫ్ చేసేసి జాకెట్టూ, బాడీ తీసేసుకున్నాను. దాంతో పైన చెమటలు కారడం మానేశాయ్.
క్రింద మటుకు తొడల దగ్గర్నుంచి పాదాలవరకూ ఊరికే ధారలు కారిపోతున్నాయ్. మరి చీరా లంగా కూడా విప్పేసుకోవాలంటే ఎక్కడ కుదురుతుందీ? ఓ గంట నుంచి ఆపసోపాలు పడుతూ అలాగే అవస్థ పడుతున్నాను.
వెనుక వైపు తలుపు కదులుతున్నట్టయింది. ఒకవేళ గెడవేయడం మర్చిపోయానేమో అనుకుని మంచం దిగాను. ఓ నల్లపిల్లి మూడు వాటాల మేదా బాగా నిఘావేసి తిరుగుతోంది.
ఈ మత్రం సందు దొరికినా పాలూ, పెరుగూ దక్కనివ్వడంలేదు. అప్పడప్పుడూ కూరల్ కూడా స్వాహా చేసేస్తోంది. “చో.. చో..” అంటూ వెళ్ళి చూద్దును కదా పిల్లి లేదు గిల్లీ లేదు… గాయత్రి తలుపు పట్టుకు నిలబడుంది ఆమె నాకన్నా కొంచెం వళ్ళున్న మనిషి గనక ఈ ఉక్కబోతకి మరీ ఇబ్బంది పడిపోతూ ఉండవచ్చు. తనవంటి మీదా జాకెట్టు, బాడీ లేవు. చెంగు భుజం నిండా కప్పుకుంది.
“నీకూ నిద్ర పట్టలేదా?” కటకటాలలోంచి అడుగుతూ గడియ తీశాను. తల అడ్డంగా ఊపి లోనకొచ్చింది. నేను మళ్ళా గెడ వేయబోతుంటే.. “ఓ మాటిలారా..” అంటూ చేయి పట్టుకుని గదిలోకి లాక్కుపోయి “నువ్వు సెవెంటి ఎం.ఎం. సిన్మా యెప్పుడూ చూడలేదు కదూ?” అనడిగింది. వేళకాని వేళప్పుడు తనకా సంగతి యెందుకు గుర్తు వచ్చిందో అర్ధం కాలేదు. అయినా సమాధానమంటూ చెప్పాలి గనుక చూడలేదంటూ తల అడ్డంగా ఊపాను. అంతే…
“ఇప్పుడు నేను చూపిస్తాను రా” అంటూ నా చేయి పట్టుకుని బరబరా లక్కుపోవటం మొదలెట్టింది. ఎక్కడకని అడగబోతే మాట్లాడొద్దని సైగచేసింది. ఏదో తమాషా చేయబోతోందని తెలుస్తోంది. తను ఒక్కతే ఉంటే నలుగురు మనుషులున్నంత సందడి. ఎప్పుడూ ఏదొక ఫార్సు చేస్తుంటుంది. ఏమత్రం సందు దొరికినా చమత్కార బాణం వేసేస్తుంది.
నన్ను తిన్నగా నాంచారి పోర్షన్ దగ్గరకి తీసుకెళ్ళి లోపలకు చూడమన్నట్టు సైగ చేసింది. చూశాను, గుండె ఝల్లుమంది! అటువంటి దృశ్యాన్ని చూపించడానికి చేయి పట్టుకుని తీసుకువచ్చినందుకు తనని నిందించాలో, ఇటువంటిదేదో చేస్తుందని తెలిసి కూడా తనతో వచ్చినందుకు నన్ను నేనే తిట్టుకోవాలో అర్ధం కాలేదు నాకు. అలాగని అక్కడినుంచి వెంటనే తప్పుకోనూ లేదు! “ఎలావుంది సినిమ?” అంటూ తను నా చెవి కొరికేవరకూ, ఏమిటో బొమ్మలా అలా చూస్తుండిపోయాను. తీరా తను అడిగేసరికి సిగ్గేసినట్టయ్యింది. “ఊ! మంచి భాగోతమే” అంటూ అక్కడినుంచి వచ్చేశాను.
గాయత్రి కూడా నా వెనకాలే వచ్చింది. నేను మళ్ళీ మామూలుగా నడుం వాల్చేశాను. తను నా ప్రక్కలో కూర్చుని కిచకిచా నవ్వటం మొదలెట్టింది. నాకింకా ఆ సీను కళ్ళముందు మెదులుతున్నట్టుగానే ఉంది.
“పాములాడు బుట్ట క్రిందెట్టి మూత తీయడంతోటే బుస్సు మంటూ పడగ విప్పుకు లేచే త్రాచుపాములా ఉందికదూ?” నవ్వుతూనే అడిగింది.
“మంచి పోలికేగానీ, అసలు నువ్వెలా చూశావ్?”
“ఊరికే ఇక్కడా కూర్చుందామని వస్తూ యధాలాపంగా అటు చూశాను. గుండె ఝల్లుమనిపోయిందనుకో! ఇవాళ లేచిన వేళా విషేషమేమిటోగాని తస్సాదియ్యా, జన్మ తరించిపోయిందిలే.. డబ్బిచ్చినా మళ్ళీ ఇంత మంచి సిన్మా ఎక్కడా చూడలేం..”
నేనూ నవ్వాపుకోలేకపోయాను. “ఇంకా ఎన్ని రోజులుంటాడో?” నవ్వుతూనే అడిగాను.
“రేపూ ఎల్లుండీ కూడా పరిక్షలున్నాయట. మరెప్పుడు వెడతాడో ఏమో! ఎంత అలసిపోయేలా చదివేస్తే మాత్రం మరీ అంత ఇదిగా గాలికొదిలేసి పడుకోవడమేంటమ్మీ?”
గాయత్రి ధోరణి చూస్తుంటే ఆ పూటకిక ఏమాట చెప్పినా ఆ విషయంలోకే లాక్కెళ్ళేలా కంపించింది. మనిషివంటే ఇక్కడ కూర్చున్నావుగానీ, పాపం నీ మనసంటా అక్కడే వున్నట్టుందన్నాను. నిజమని ఒప్పుకుంది. “అయితే మళ్ళీ వెళ్ళి చూసొస్తావేమి” టన్నాను. అది వెటకారమని తనకి తెల్సు. అయినా నవ్వుతూ మంచం దిగి పైట సర్దుకొని “మరి నువ్వు వస్తావా?” అని అడిగింది. రనన్నాను. అసలు పొజిషన్ ఎలావుందో చూసొచ్చేస్తానంటూ వెళ్ళింది. తను కటకటాల్లోంచి తొంగి చూస్తుండగా రంగారావుకి మెలుకువొచ్చి గబుక్కున లేచి కూర్చుంటే ఏమవుతుందో అన్న ఆలోచన రాగానే గుండె ఝల్లుమనిపోయింది.
రంగారావుది ఈ ఊరు కాదు. మధ్య పోర్షన్ లో ఉంటోన్న నాంచారికి మరిదిగారవుతాడు. ఏవో డిపార్టుమెంటల్ పరీక్షలు వ్రాయటానికి వచ్చాడు. అతనొచ్చేటప్పటికి ఆవిడ లేదు. వాళ్ళ అమ్మకు సుస్తీగా ఉందని ఉత్తరమొస్తే చూసి రావడానికి పుట్టింటికి వెళ్ళింది. మొగుడిని కూడా తనతో రమ్మని ప్రాకులాడింది గాని, ఆదిమూర్తికి సెలవు దొరకలేదు. అతను ఆర్.టి.సి. డ్రైవరు. ఎక్కువగా లాంగ్ రూటు ఎక్స్*ప్రెస్సుల్లో వెడుతుంటాడు. రంగారావు అదృష్టంకొద్దీ అతను వచ్చేవేళకి ఆదిమూర్తి ఇంటిలోనే వున్నాడు. ఆ సాయంకాలమే అతను లైనుమీద వెళ్ళిపోవడం కూడా జరిగింది.
రంగారావుకు ఉదయంపూట మాత్రమే పరీక్షలున్నాయ్, మధ్యహ్నం శలవులు.
ఆ రోజు రెండవ పరీక్ష రాసొచ్చి, ఏదో చదువుకొంటూ అలాగే పుస్తకం గుండెలమీద పడేసుకుని, నిద్దరలోకి జారుకున్నాడల్లే వుంది. ఆ పడుకోవడం మామూలుగా నాంచారీ వాళ్ళ పందిరిమంచం మీద పడుకునుంటే ఏ గొడవా లేకపోయేది! వీధి తలుపు గెడ వేసేసుకుని, గది మధ్యలో చాప మీద పక్క వేసుకు పవళించాడు. ఆ సుఖ నిద్రలో గాలికి లుంగీ ప్రక్కకి ఎగిరిపోయినట్టుంది పాపం ఆ దృశ్యం కాస్తా గాయత్రి కళ్ళబడింది.
అదే నాకూ చూపించింది తను. అలా రెండుసార్లు చూసింది చాలక ఇప్పుడు మళ్ళీ పనిగట్టుకొని పొజిషన్ ఎలావుందో చూడ్డానికెళ్ళింది.
అతనికి నిద్ర చెడిపోతే చెప్పలేనుగాని, లేకపోతే ఇప్పట్లో ఆ పొజిషన్ చెదిరేలా లేదు. భూమిలో గునపం దిగేసినట్టు ఖచ్చితంగా నిలబడుంది..?
రంగారావుకి ముప్ఫైఏళ్ళు పైనే వుంటాయి. పుష్టిగా ఎత్తుగా వుంటాడు. ఆదిమూర్తికన్నా నాలుగైదేళ్ళు చిన్నవాడే కావచ్చుగాని, ఇద్దరూ ఒకరిసరసన ఒకరు నిలబడితే అతనిముందు ఆదిమూర్తి ఎక్కడా ఆనడు. పైగా అతనికి నలుగురాడపిల్లలట. మగపిల్లవాడికోసం నాలుగు కాన్పులవరకూ చూసి, ఇక లాభంలేదని ఎవరికీ చెప్పాచేయకుండా ఆపరేషన్ చేయించుకున్నాడని ఇదివరకెప్పుడో నాంచారే చెప్పింది. ఆ ఆపరేషన్ చేయించుకోకపోతే ఇంకా ఎంతమందిని పుట్టించేవాడోమరి!
గాయత్రి చూపించిన సీను తలుచుకొంటుంటే నాకింకా వళ్ళు ఝల్లుమనిపోతోంది. ఆ లావు, పొడుగూ అబ్బా!! అతని పెళ్ళాం ఎలా భరిస్తోందో? ఆ మనిషి పెర్సనాల్టీకి తగ్గ అందమని చెప్పుకోవచ్చు. అందుకే గాయత్రి సిగ్గు వదిలిపెట్టేసి మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలని ఉబలాట పడుతోందనుకుంటాను. తొడల సందుల్లో వత్తుగా పెరిగిన వెంట్రుకల మధ్య నుంచి నిటారుగా నిలబడ్డ ఆ అంగాన్ని చూడగానే ఎలాంటి ఆడదానికైనా కన్ను చెదరటం ఖాయం. గాయత్రికయితే ఏకంగా మనసే చెదిరిందేమోనని అనుమానం.
తను నాకన్నా ఏడేళ్ళు పెద్దది. హయిటుకి నేను సమానమేగాని, వెయిటులో మత్రం మళ్ళీ తేడా అసలు నేనే కాస్త మోటుగా వుంటానేమో అనుకుంటే తను ఇంకా బలంగా వుంటుంది. అలాగని మరీ వికృతంగా పీపాలా వుండదు. ఏమాటకామాటే చెప్పుకోవాలి! తనది చాలా గట్టి ఒళ్ళు. ఆమెకి ఒక్కడే కొడుకు, ఇప్పుడు వాడికి పన్నెండేళ్ళు. ఆ తర్వాత తనకి మళ్ళీ కడుపు రాలేదు. తను స్నానం చేస్తున్నప్పుడు చాలాసార్లు చూశాను.
తాటికాయలంత రొమ్ములు నిక్కచ్చిగా నిలబడుంటాయి. అంతంత బరువులు ఆ వయసులో కూడా అంత టెన్షన్ గా ఉండటం నాలో అప్పుడప్పుడూ అసూయ కూడా కలిగిస్తుంది. పొత్తికడుపు కూడా నున్నగా ముద్దొస్తుంటుంది. ఇక తొడల గురించీ, పిర్రల గురించీ వేరే చెప్పక్కర్లేదు! అసలు ఆమె బరువంతా వాటిల్లోనే వుంటుందేమో! తన మూలంగా బావకీ నాకూ చిన్న తగువొచ్చింది కూడా.
ఒకసారి, తను స్నానం చేస్తుంటే బావ చూశాడట! అప్పుడు నేను కాయగూరలు తీసుకొద్దామని మా కాంపౌండుకి దగ్గర్లోనే వున్న కొట్టుదగ్గరికెళ్ళాను. అక్కడ్నుంచి ఇలా తిరిగొచ్చానో లేదో, నా చేతిలో సంచి లాగేసి ప్రక్కన పడేస్తూ “ఓసారి బట్టలు విప్పు” అన్నాడు తను. పట్టపగలు ఇదేం గొడవరా నాయనా అనుకొని “నీకు పిచ్చెక్కిందా?” అనడిగాను. అప్పటికే తను తలుపులన్నీ బిగించేశాడు.
పిల్లకి ఏ మాత్రమో చిల్లర పైసలు పారేసి అంతకు ముందే లైను క్లియర్ చేసుకున్నాడనుకుంటాను. “నువ్వు విప్పుకుంటావా నన్ను విప్పేయమంటావా?” అంటూ నిలదీశాడు. “నేను బయటకు వెళ్ళేటప్పటికి బానే ఉన్నావు కదా, ఇంత షడన్ గా ఈ ఫాదు బుద్దెలా పుట్టిందయ్యా మొగడా?” అన్నాను. ఆ సంగతి తర్వాత చెబుతానంటూ పైట చెంగు పట్టుకుని బలంగా గుంజాడు. ఏమరిపాటుగా వున్నానేమో, ఆ ఊపు నన్ను గిర్రున తిప్పేసింది. నా చీరంతా ఊడి చేతిలోకొచ్చేసింది. ఆ వేడి మీద లంగా బొందు తెంపేస్తాడేమోనని భయంవేసి నేనే మిగిలినవన్నీ విప్పి మంచం మీద పడేశాను.
“అబ్బే నీకు ఆవిడకీ అసలు కంపేరిజనే లేదు! తస్సారవాలా.. తమ్ముడూ.. అని వరసపెట్టి పిలుస్తుందని తటపటాయించానుగాని, లేకపోతే ఈ పాటికి అక్కడే, నిలబెట్టి ఒకటీ, వంగోబెట్టి ఒకటీ -రెండు జాడింపులు జాడించేసేవాడ్ని! ఏదో దిబ్బచ్చిలా ఉంటుదనుకున్నానుగాని, గుడ్డలు విప్పితే ఇంత గ్లామరస్ గా అవుపడుతుందనుకోలేదు!” అంటూ ఎంతో ఆవేశంతో నా రొమ్ములందుకుని కసికొద్దీ పిసికేశాడు.
ఆ మాటల్నిబట్టి కొంతవరకూ పరిస్థితి ఊహించుకుని “నువ్వు మాట్లాడేది గాయత్రి గురించేనా?” అనడిగాను. మర్యాదగా నిజం ఒప్పేసుకున్నాడు. “ఆవిడని ఎప్పుడైనా నగ్నంగా చూశావా?” అనడిగాను. తలూపేడు. “ఆ తాతారావు ఎలా వాదుతున్నాడో ఏంటోగాని, తస్సారవలా ఆ బోడీ ఎక్కడా ఏ మాత్రం నలిగినట్లు కనబడ్డం లేదు. ముఖ్యంగా ఆ బ్రెస్టు ఫార్మేషన్ చూస్తుంటే అసలు వాటి మీద మగవాడి చేతులేఎ పడ్లేదా? అనిపించింది నాకు. ఈ వయసులో అప్పుడే నీవి సగంవాలిపోయాయ్! మరో ఐదారేళ్ళుపోతే ఏకంగా ఇవి బొడ్డు దాకా జారిపోతాయేమో?” అంటూ తన ఉక్రోషాన్నంతా వాటి మీద చూపించేడు.
“అబ్బా! నీ పొగరంతా వాటి మీద చూపిస్తుంటే జారిపోక ఏం చేస్తాయ్. వేలాపాళా లేకుండా ఎప్పుడుబడితే అప్పుడు ఎలాబడితే అలా నలిపి పారేస్తావు. అవి ఇలా అయిపోడానికి నువ్వే కరణం”
“అయితే ఇవ్వాళనుంచి కేర్*ఫుల్ గా హేండిల్ చేస్తాను”
“సరే.., అదీ చూద్దాం…”
“ఇదిగో… ఇప్పుడే చూడు”
“నేనెప్పుడూ ఎరుగనంత సున్నితంగా పనిచేయటం మొదలెట్టాయ్ బావ చేతులు. అతని లుంగీ లాగేశాను. రూళ్ళకర్రలా నిగడదన్నుకు నిలబడింది తన మగతనం.
ఓ ఏడాదికి సమర్తాడతానంగా మొదటిసారి చూశాను. అప్ప్ట్లో అది బెండకాయకన్నా కొంచెం పెద్దదిగా ఉండేదేమో! అమ్మా నాన్న ఆటాడుకుందామని చాటుకి తీసుకెళ్ళీ నిక్కరు పైకెత్తి చూపించాడు. నాకా ఆట తెలియదన్నాను. “నే చెబుతాగా” అంటూ నన్ను జాకెట్టు విప్పమన్నాడు. నాకేమిటో సిగ్గేసినట్టయింది. ఎందుచేతంటే, అప్పటికి నా గుండెల మీది బుటిమలు నిమ్మకాయలకన్నా కొద్దిగా పెద్దవయ్యాయి.
అయితే బాడీ వేసుకోవటం మొదలెట్టలేదు? బావ దృష్టి నా జాకెట్టుమీదే నిలిచిపోవడం నాకెలాగో అనిపించింది. నా చేతికి తన బుజ్జిగాణ్ణి అందించి తను నా జాకెట్టు గుందీలు లాగేయసాగాడు. “వద్దుబావా” అన్నాను. వినిపించుకోకుండా జాకెట్టు పాయలు ప్రక్కలకి తప్పించి, నా లేత రొమ్ములవంక పట్టుపట్టి చూస్తూ “బలేగా ఉన్నాయ్” అన్నాడు. నీదీ కర్రలా బాగానే ఉందిలే అని నవ్వుతూ మెల్లగా నొక్కేను. “వెనక్కి లాగి చూడు.. ఇంకా తమాషాగా వుంటుంది” అని నా బొటిమల్ని పట్టుకుని మునివేళ్ళతో మృదువుగా నలిపేడు. తను అలా నలుపుతోంటే ఏమిటో హాయిగా వున్నట్టనిపించింది.
ఇంకా బాగా నలపమని చెప్పి, తనని పట్టుకున్న చేతిని తొడల్లోకి గుచ్చాను. నా చేతితో పాటూ అక్కడి చర్మం కూడా వెనక్కి జరిగి ముందరిబాగం బోదిగుండులా కంపించింది. మధ్యలో నిలువుగా చీలికలాంటిది కూడా వుంది. నేను దానివంక పరీక్షగా చూడ్డం చూసి “దీనితోనే అమ్మా-నాన్న ఆటాడుకుంటారు” అన్నాడతను. అదేలా అనడిగాను. నా పరికిణి మీద చెయ్యేసి ముందర భాగాన్ని పట్టుకుని “ఆ కర్ర ఈ కన్నంలో పెట్టి కదిలించాలి” అని, వెంటనే నా పరికిణి పైకెత్తేసి తన దానిని అక్కడ అదిమేడు.
అలా మొదలైన ఆ మాటలోని అసలు రహస్యం నేను పెద్దమనిషైన నాలుగు నెలల తర్వాత తెలిసింది. తీరా నాకు పెళ్ళీడు వచ్చేసరికి “ఎదురు మేనరికం ఎలా కుదురుద్దీ?” అన్నారు మా నాన్న. నా గుండె గుభేలుమంది. నాకు ప్రపంచజ్ఞానం తెలిస్సినప్పట్నుంచీ బావ నా మొగుడని అందరూ ఎన్నో రకాలుగా వెటకారాలాడుతూ వచ్చారు. ఆ మాటనుబట్టే అతనికి నా కన్యాత్వాన్ని సమర్పించాను. ఇంట్లో ఎవరూ లేరంటే -బావకి నాకూ ఇక ఇ ప్రపంచంతో నిమిత్తముండదు. రబ్బరు తగిలించుకోకుండా ఎన్నోసార్లు చేశాడు.
రెండు మూడుసార్లు రావల్సిన టైముకు ముట్టు రాకపోతే ఏవో టాబ్లేట్సు మింగించి, ముంచుకు రాబోయే ప్రమాదాన్ని తప్పించేడు. ఇప్పుడు బావని గాకుండా ఇంకెవర్నో పెళ్ళి చేసుకోవటమంటే ఆపుకోలేనంత ఏడుపొచ్చేసింది. బావే నన్ను ఓదార్చి, ఇరుపక్షాలవారినీ పెళ్ళికి ఒప్పించేడు. మా పెళ్ళి జరిగిన రెండు నెలలకే తనకి ఉద్యోగమొచ్చి ఈ ఊరు కాపురం వచ్చేశాం. అప్పటికీ ఇప్పటికీ మూడు ఇళ్ళు మారాల్సొచ్చింది.
ఈ ఇంట్లో ప్రవేసించి ఏడ్నర్ధమైంది. గేటుకి ఎంట్రెన్సులో ఉన్న పోర్షన్లో గాయత్రీ వాళ్ళు ఉంటున్నారు. మధ్య పొర్షన్ నాచారీ వాళ్ళది. మూడోది మాది. అన్నీ ఒకేలా ఉంటాయి. ముందు పోర్షన్లో అంతా ఈ చిగుర్నుంచి ఆ చిగురుకు అంతా ఓపెన్ వరండా. ఆ తర్వాత ఓ పెద్ద గది, ఆ వెనకవైపు వరండానే మూడు భాగాలు చేసి చెక్కలతో ఝాఫరీలా కట్టించి కిచెన్ రూములా తయారు చేశారు.
ఇక వెనకాల పెరట్లో మూడు పోర్షన్లకు కలిపి రెండు స్నానాల గదులూ, రెండు లెట్రిన్లూ ఒక బావి ఉన్నాయి. అవి కూడా తమాషాగా కట్టించారు. గాయత్రీ వాళ్ళ పోర్షన్ దగ్గర లావెట్రీలు ఉన్నాయి. రెండో పోర్షన్ దగ్గర నీళ్ళ గదులు, ఇక మా పోర్షన్ దగ్గర బావి ఇదీవరస. కరెంటు దగ్గర మాత్రం మాలో మాకు గొడవలు రాకుండా సెపరేటు మీటర్లున్నాయి. ఇంటిగల ఆసామి ప్రతి నెలా మూడు నాలుగు తారీఖుల్లో వచ్చి అద్దె డబ్బులు పట్టుకుపోతాడు. భగవంతుడి దయవల్ల ఇప్పటిదాకా మాకు ఏ కీచులాటలు లేకుండా కాపురాలు చేసుకొంటున్నాం.
అటువాంటిదా రొజుల్లో వంట్లో నలతగా ఉందని ఆఫీసు ఎగ్గొట్టి ఇంట్లో ముడిచి పెట్టుకు కూర్చున్న బావకి గాయత్రి స్నానం చేస్తూ కనుపించటంతో లేనిపోని ఉద్రేకం తెచ్చుకుని నామీదికెగబడ్డాడు. వేడెక్కనంతసేపేగాని, ఆ తర్వాత నేనూ మనిషిని కాను.
అతని మగతనాన్ని పిడికిలితో పిండేస్తూ బనీను కూడా తీసేసుకోమని హుకుం జారీ చేశాను. మాట్లాడకుండా తీసిపారేశాడు. అతనంటే నాకందుకే మొదట్నుంచీ అంత ఇష్టం. వట్టప్పుడు నా మీద ఎంత రుబాబు చెలాయించినా, ఈ పని దగ్గరకొచ్చేసరికి నేనెంత చెబితే అంత. ఎలా చెయ్యమంటే అలా చేస్తాడు. ఎలా ఉండమంటే అలా ఉంటాడు. తనంత తనే ముద్దుగా మొగుడా అని పిలిచిన సందర్భాలు కూడా ఉన్నాయి.
గాయత్రివి గట్టిగా ఉన్నాయనీ, నావప్పుడే వాడిపోతున్నాయనీ దిగులుపడి తను నా రొమ్ముల్ని సుకుమారంగా వత్తుతుండడం నాకేమీ అంత సుఖంగా ఉన్నట్లనిపించలేదు. మరీ అంతగా అవి జారిపోయిన రోజున బాడీతో బాగా బిగించి కట్టుకుంటానుగానీ, ఇప్పుడు మాత్రం ఎప్పటిలాగే పిసికెయ్ బావా అనాన్ను. “వద్దురా!” అని గారం గుడిశాడు. నాకిలా బావుండలేదని ఖచ్చితంగా చెప్పేశాను. ఏళ్ళ తరబడి అలవాటైపోయిన అనవాయితీని ఒక్కరోజులో మార్చేసులోవాలంటే కష్టమనీ నీతిబోధ చేశాను. అయితే నీ ఖర్మ అంటూ పౌరుషం కొద్దీ పది నిముషాలపాటు రెండూ వడిదిప్పి వదిలేశాడు. అంత చేశ్తేగాని నాకూ డాంట్లో మజా కంపించలేదు. ఇక తనని మీదెక్కించేసుకుందామని “పడుకుందాం రా!” అన్నాను.
“వద్దురా.. నిలబడి చేసుకుందాం” వేళ్ళు లోపలపెట్టి తిప్పుతూ అన్నాడు. తన స్ముఋతిపధంలో ఇంకా గాయత్రి నాట్యం చేస్తోంది. నాలో ఆమెను చూస్తున్నాడు. నన్ను పిసుకుతూ ఆమెని నలుపుతున్నానన్న అనుభూతి పొందుతున్నాడేమో కూడా!
“రొమ్ములేనా? మొలకూడా కనబడిందా?” నవ్వుతూ అడిగాను.
“ప్చ్.. లేదు.. ఎలాగయినా దర్శనం చేసుకుందామని తంటాలుపడ్డాను కాని, అవేమైనా సామాన్యమైన తొడలా! వాటి మధ్యలో తల దూర్చినా బయటకి కంపించదు. నీ తొడా, నాఆ తొడా, కలిపితేగన్ని ఆమె ఒక్క తొడకి సమానం కాదనుకుంటాను.”
“మరి ఇంతకాలం నా తొడల్లాంటి తొడలు ఎక్కడ చుండావనేవాడివి – ఇక మీదటలా అనవేమో!!”
“ఛా.. ఛా.. అదేంకాదే.. ఎప్పటికీ నీ అందం నీదే..”
“ఔను గాయత్రి ముందు మాత్రం తీసికట్టు…”
“నువ్వలా అపార్ధం చేసుకుంటే ఇక నాపని ఖాళీ! సరదాకన్న మాటలు సీరియస్ గా తీసుకోకూడదు. కాళ్ళు దూరంగా జరుపు…”
“ఊఁహుఁ…”
“నా బుజ్జివి కదూ… పోనీ, నువ్వన్నట్టే మంచం మీదకి పోదాం…”
“వద్దు నిలబడే చేసుకుందాం… కాని -నా తొడల్లో నీ తల ఎంతదాకా ఇముడుతుందో ముందు చూడాలి”
నేనామాటా అనగానే పక్కున నవ్వేశాడు. తన టంగ్ టిక్లింగ్ అంటే నాకు అపరిమితమైన వ్యామోహమని బావకి తెలుసు. “అనవసరంగా నన్ను హడలగొట్టేశావ్ కదరా నాయనా! నీకది కావాలని ఇందాకే చెప్పిఉంటే ఈ పాటికి సగం అరగదీసేవాడినా?” అంటూ నా పాదాల మధ్య మోకాళ్ళ మీద కూలబడి, వెనుకవైపు పిర్రలు తడుముతూ ముందువైపు పెదాలతో తడపడం మొదలెట్టాడు. అనాలోచితంగా నా పదివేళ్ళూ అతని ఉంగరాల జుత్తులోకి దూరిపోయాయ్…
ఏమైనా, ఆరోజునుంచీ బావ దృష్టి గాయాత్రి మీద పడిందనే చెప్పాలి. ఆమె నాతో మాట్లాడడానికి వచ్చినప్పుడల్లా వళ్ళంటా కళ్ళు చేసుకుని చూస్తుడేవాడు. ఏదో విధంగా మా సంభాషనణలో జోక్యం చేసుకుని ఆమెతో మాట్లాడడానికి ప్రయత్నిచేవాడు. అతని వ్యవహారం ఆ అమ్మడు కూడా కనిపెట్టింది. “ఈ మధ్య నువ్వు మీ ఆయన్ని చేరనివ్వడం లేదేంటే తల్లీ!” అంది నవ్వుతూనే.
“నీకా అనుమానమెందుకొచ్చింది?” అనడిగాను.
“నీ మొగుడు నాకు సైటు కొడుతున్నాడాని డైరక్టుగా చెప్పేస్తే నేనేమైనా అనుకుంటాననో, ఏమిటో మరి వూరికే అడిగానని” మరో మాటలోకి మలివేసింది. కానీ నాకు మాత్రం తను ముందు అడిగిన మాటకే సిగ్గేస్సినట్టయింది. ఆ సాయంత్రం బావ ఇంటికి రాగానే లెఫ్ట్ అండ్ రైట్ ఇచ్చేసి, ఇల్లు మార్చేయమన్నాను.
“ఇదెక్కడి గొడవ బాబు!” అంటూ నెత్తి కొట్టుకున్నాడు. తన చేతిని నా నెత్తిమీదేసుకుని “గాయత్రి మీద నీకే దురుద్దేశం లేదని నా మీద ఒట్టేసి చెప్పు” అన్నాను. ఒట్టు వేయనన్నాడు. అంటే అర్ధమేమిటి? నాకు ఏడుపు ఆగలేదు.
“ఇక ఆమెవంక కన్నెత్తి చూడను.. నీమీద ఒట్టు..” అంటూ నన్ను ఆలింగనం వ్హేసుకుని నా కన్నీటిని తన పెదాలతో తుడిచాడు. అప్పట్నుంచీ నిజంగానే ఆమెవంక చూడ్డం మానేశాడు.
రంగారావు ఇక్కడకి రావటం ఇదే మొదటిసారి కాదు. గాయత్రి పెర్సనాల్టీ అతన్ని ఇదివరకే ఆకర్షించుకొని ఉండొచ్చు. ఇప్పుడామె తన మొలవంక ఆసక్తిగా చూస్తోందన్న సంగతి అతని ఏ మాత్రం పసిగట్టినా ఈ కాంపౌండులో మళ్ళీ చిన్న దుమారం లేచే ప్రమాదముంది.
ఆ సాయంత్రం బావ రావటం ఆలశ్యమైంది. అప్పటికి నేను వంట చేసుకుని స్నానంచేసి, పిల్లల్ని చదివిస్తూ కూర్చున్నాను. ముందు వరండాలో సైకిలు స్టండు వేస్తోన్న చప్పుడు చెవిన పడగానే “నాన్నా.. నాన్న..” అంటూ పిల్లలిద్దరూ ఒకరి వెనకారొకరు పరుగెత్తారు.
ఆఫీసునుండి వచ్చేటప్పుడు వాళ్ళకి ఏదొక చిల్లర తిండి పట్టుకురావడం బావకి అలవాటు. అఫ్*కోర్స్, నాకు పువ్వులు కూడా రెగ్యులర్*గా తెస్తుంటాడు.
గదిలో అడుగు పెడుతూనే నా వంక చిలిపిగా చూస్తూ సన్నగా విజిల్ వేశాడు బావ. ఆ రోజు నేను ఎర్రంచు తెల్లచీర కట్టుకోవడమే అతని ఆందానికి కారణం. తెల్లచీర కట్టుకుంటే నేను చాలా అందంగా ఉంటానంటాడు తను. మొన్న పుట్టిన రోజుకి ఆ చీర తనే ప్రజంట్ చేశాడు. సంచిలోనుంచి మల్లెపువ్వుల పొట్లం తీసి నాకందిస్తూ “యు ఆర్ వెరీ బ్యుటిఫుల్ డార్లింగ్” అంటూ వాటేసుకోబోయాడు. మా పెళ్ళికి ముందునుంచీ ఆ మాట తన నోటివెంట కొన్ని లక్షల సార్లు విన్నాను. అతని చేతులకు చిక్కకుండా ప్రక్కకి తప్పుకుని “చెమటలు కక్కుతూ వచ్చావ్.. ముందు బట్టలు విప్పుకుని స్నానం చెయ్.. ఆలశ్యమైతే నీళ్ళు కూడా చల్లరిపోతాయ్” అన్నాను.
ఈ లోగా మా చిన్నాడు అతని చేతిలో సంచి లాక్కుని దాంట్లోవున్న మామిడిపళ్ళు క్రింద గుమ్మరించేడు. “సరే రాత్రికి ఎలా తప్పించుకుంటావో చూస్తాను” అన్నట్టు నావంకో వాడి చూపు పారేసి బట్టలు విప్పుకోడాని కుపక్రమించాడు. నీళ్ళు తోడడానికి నేను లోపలికి వెళ్ళాను.
పైన మంగుళూరు టైల్స్ రూఫ్ కావడం చేత రాత్రిళ్ళు కూడా లోపల చాలా వేడిగా వుంటుంది. అలాగని బయట పడుకోడానికి నాకిష్టముండదు. ఇద్దరు పిల్లల్నీ వేసుకుని తను ముందు వరండాలో బిచాణా వేస్తాడు. నేను గదిలోనే గుమ్మం దగ్గర పక్కవేసుకుని, ఫేను పెట్టుకు పడుకుంటాను. పెద్దాడు త్వరగానే పడుకుంటాడుగాని, చిన్నాడికి ఓ పట్టాన నిద్రపట్టదు. వాడికి ఓపికగా పిట్ట కధలవీ చెప్పి పడుకోబెడతాడు. అప్పటికి సాధారణంగా నాకూ కునుకు పట్టేస్తుంటుంది. ఆ రోజు కూడా అంతే అయ్యింది.
చెక్కిలి మీద నునువెచ్చగా తగిలిన అధరాల స్పర్శకి మెలుకొవొచ్చి కళ్ళు తెరిచాను. “అప్పుడే నిద్రా?” అంటూ రెండో బుగ్గను కూడా ముద్దెట్టుకున్నాడు బావ. మేము చేసుకుని మూడు రోజులైంది. ప్రక్కకి జరిగి తనకి చోటిచ్చాను. గదిలో బెడ్ లైటు వెలుగుతోంది. మాది చివరి పోర్షన్ గనుక అటు ఎవరైనా వస్తారేమోనన్న బెడద లేదు. అయినా తలుపు తీసుండగా చేసుకోవడమంటే ఎలాగో ఉంటుంది. ప్రక్క గదిలో రంగారావు పడుకున్నాడు. పోనీ తలుపులు వేసేసుకుందామనుకుంటే బయట పిల్లలుండిపోతారు. “లైటు తీసెయ్యి” మెల్లగా బావ చెవి కొరికాను. అప్పటికే తను బ్లవుజు హుక్స్ తీసేశాడు. లోపల బాడీ వేసుకోలేదేమో “ఇప్పుడు మనల్నెవరు చూస్తారు లెద్దూ” అంటూ పిసుకుడు మొదలెట్టాడు.
నాకు షడన్ గా గాయత్రి మధ్యాహ్నం చూపించిన సీను గుర్తొచ్చింది. బావ లుంగీలోకి చెయ్యి పోనిచ్చి అతని మగతనాన్ని బయటకు తీశాను. అయ్యగారప్పుడే మంచి టెన్షన్ మీద ఉన్నాడు. మునివేళ్ళతో పట్టుకుని పరిశీలనగా చూశాను. ఒక గీతను చెరపకుండా చిన్నదానిని చెయ్యాలంటే దాని ప్రక్కన మరో పెద్దగీత గీయాలి! ఇంతకాలం నా కళ్ళకి ఎంతో పెద్దవాడిగా కనిపించిన బావ, ఇప్పుడు చాలా చిన్న వాడిలా అవుపిస్తున్నాడు. “బావకి కూడా రంగారావుకిన్నంత వుంటే…?” నా ఆలోచనలు చాలా దూరం పోయాయి. పొజిషన్ చూసొస్తానని చెప్పి వెళ్ళిన గాయత్రి మళ్ళీ నాకు కనిపించలేదు. ఆమె వెళ్ళాక ఏం జరిగిందో ఏమిటో తెలీదు.
ఒక రొమ్ము నోట్లో పెట్టుకు చీకుతూ, చీరాలోకి చేయి పోనిచ్చి బటన్ నలుపుతున్నాడు బావ. అతని చేష్టల్ కన్నా నా బుర్రలో మెదులుతున్న ఆలొచనలే నన్నెక్కువగా ఉద్రేకపరిచాయనుకుంటాను. బావ మూవ్మ్మెంట్సు నాకు బాగా తెలుసు. కాసేపటికి తన వేళ్ళు నా రెమ్మల మధ్య ప్రవేశించి రాపిడి మొదలెడతాయ్. “రైట్” అంటే రాకెట్ నాలో దిగిపోతోంది. ఇవ్వాళ ఆ రొటీనంతా జరిగే వరకూ ఆగేలాలేదు నా పరిస్థితి.
“వచ్చెయ్ బావా” అంటూ తొడలు ప్రక్కలకి విరుచుకున్నాను. “అప్పుడేనా?” అన్నట్టు చూసి మధ్యకి జరిగాడు. అతని మగరాయుడు నా గుప్పిట్లోనే ఉన్నాడు గనుక వెంటనే గాడిలో అడ్జస్టు చేసుకుని “ఊ” అంటూ నడుం పైకెత్తాను. తన ప్రమేయం లేకుండానే సగం సరుకు నాలో సర్ధుకుపోయింది. మిగిలిన సగం చిన్న జర్కుతో దూసుకుపోయింది. ఒక చేతిని నా వీపు క్రిదకి దూర్చి, నా చేయి క్రిందికి జరిగింది.
బావ మొత్త నా మొత్తకి అతుక్కుపోయింది. ఆ మధ్యలోకి నా వేళ్ళు దూరడానికి కూడా జాగా లేదు కాని- నాలో ఇంకా చాలా ఖాళీ ఉన్నట్టనిపిస్తోంది. నా కన్నెపొరను తునాతునకలు చేసిపారేసి తను నాలో ప్రవేశించిన నాటినుచి ఈ నాటివరకూ ఎప్పుడూ నాకిట్లాంటి వెలితి కనిపించలేదు. ఇవ్వాళ నేను సాగిపోయానో, అతను చిక్కిపోయాడో తెలీదు!! అసహనంగా మెత్తను కదిలించాను. “చెయ్యమంటావా?” అని నవ్వేడు బావ. నీది నాకు చాలలేదని చెబితే ఏమనుకుంటాడో?
“చేద్దూగాని కానీ, ఒకటి రెండు వేళ్ళు కూడా వెడతాయేమో చూడు…” నవ్వుతూ అన్నాను.
వాంచ మరీ విపరీతంగా విజృంభించినప్పుడు ఇటువంటి క్రొత్త -క్రొత్త ప్రయోగాలు చేస్తూండడం ఇద్దరికీ అలవాటే గనుక, నా ప్రతిపాదనను తను అపార్ధం చేసుకోడానికి అవకాశం కలగలేదు. చిటికినవేలూ, బొటనవేలూ మినహా మధ్య మూడు వేళ్ళూ తమాషాగా లోపలికి జొప్పించి ఎలా ఉందనడిగాడు. ఏం చెప్పనూ? రెమ్మల దగ్గర కావలసినంత టైటుగా ఉంది. కాని, లోపల దానంత పొడుగూ వేళ్ళు దూరగలవా? అక్కడి వెలితి -వెలితిగానే ఉండిపోయింది. ఇక లాభం లేదనిపించింది. బావను పైకి లేచిపొమ్మన్నాను.
మరో సజ్జెషన్ ఏదో ఉంటుందని ఊహించి మాట్లాడకుండా ప్రక్కకి జరిగి కూర్చున్నాడు. ఆ లేవడంలోనూ మళ్ళీ కూర్చోవడంలోనూ తన లుంగీ కాస్తా ఊడిపోయింది. నేనూ పైకి లేచి నిలబడి “రా బావా” అంటూ చెయి అందించేను. తలుపులు తీసే ఉన్నాయన్న సంగతి కూడా ఆ సమయంలో నాకు గుర్తులేడు. పట్టెమంచం మీద అడ్డంగా పడుకుని, చీర పైకిలాగేసుకుని “ఇప్పుడు పెట్టు బావా” అంటూ ఆశగా చూశాను. ఆ పొజిషన్ తనకి కొట్టినపిండి. నా మోకాళ్ళూ పట్టుకుని వెనక్కిలాగి రెండు కాళ్ళు భుజాలమీద వేసుకున్నాడు.
నా పిర్రలు సరిగ్గా పరుపు అంచు మీదున్నాయ్. అతని అంగం నా రెమ్మల అంచులకి తగులుతోంది. “ఊ త్వరగా పెట్టు బావా..” అసహనంగా అరిచాను. తనే గురి చూసుకుని గుచ్చేశాడు. ఇందాకటికన్నా ఇప్పుడు కాస్త మెరుగ్గా కుదిరింది మోపు. ణేను బాగా కాక మీదున్నానన్న సంగతి తనకి అవగాహనైపోయింది గనుక బావ వెంటనే ఊపుడు మొదలెట్టాడు.
మామూలుగా పడుకుని చేయించుకోవడంకన్నా ఈ పొజిషన్ లో సాగే షంటింగ్ లో రెండు సంగతులు నేను బాగా లైక్ చేస్తాను. ఒకటి పని చివరివరకూ తను నా వక్షోజాలను వడిదిప్పి లాగుతుండొచ్చు. రెండు సావకాశంగా నిలబడి అతను జమాయించి కొట్టే ప్రతీ దెబ్బ స్ట్రేయిట్ గా నా గుండెవరకూ తగుల్తుంటుంది. లోపలంతా బాగా లూబ్రికేట్ అయ్యుండడం చేత తన మొత్త నా మొత్తని ఢీ కొట్టినప్పుడల్లా లబక్ లబక్ మని చప్పుడు కూడా వస్తోంది. రెండు రోజుల్నుంచి ఈ వ్యవహారం నాగా పడిపోవడం చేతనో ఏమిటోగాని, నేను సరిగ్గా ఎదురొత్తులివ్వటం ప్రారంభించిన కొద్దిసేపట్లోనే బావ జావకారిపోయాడు. నేనేమో ఇంకా అంతూ దరి తెలియకుండా కొట్టుకుంటున్నాను.
అటువంటి సమయంలో అతను అవజేసుకుని షంటింగ్ ఆపేసి నా మీదకు ఒరిగిపోవడం నాకు తల తీసేసినట్టనిపించింది.
“అయ్యో! నాకికా అవలేదు బావా!!” అన్న మాటలు నా నోటివెంట అనాలోచితంగా వచ్చేశాయ్! ఇటువంటి కంప్లయింట్ ఇంతకు ముదెప్పుడూ విని ఉండలేదేమో, నా మొహంలోకి ఆశ్చర్యంగా చూశాడు.
“ఇవ్వాళెందుకో మహా కసిగా ఉంది బావా” అని తన బుగ్గలు ముద్దెట్టుకున్నాను.
అత్ని ఉదేకమంతా ఆఖరి డ్రాపువరకూ నాలోకి దిగజారి పోవడంతో రెమ్మల మధ్య అంగం అంతకంతకూ ముడుచుకుపోతోంది. మొత్తం మూడురోజుల స్తాకు ఒకేసారి దింపేయడంవల్ల గిన్నె నిండిపోయింది. నాకు అయినా అవకపోయినా, అతను అవజేసుకున్న దానిని వదిలించుకోవాలిగా? లేవడానికి మన్స్కరించడంలేదు. లంగాతో తుడుచుకుందామంటే ఆ జిడ్డు మళ్ళీ నాకే అంటుకుంటుంది.
“నువ్వు మరో లుంగీ తీసుకొందూగాని, ఆ లుంగీతో తుడిచెయ్ బావా” అన్నాను.
పాపం మాట్లాడకుండా లేచి క్రింద పడున్న లుంగీ తెచ్చి తను ఒలకబోసిందంతా క్లీన్ చేశాడు. నేను తలగడమీదకు జరిగాను. తను వెనక గదిలోకి వెళ్ళాడు. నీళ్ళగది దూరంగా ఉంటుంది గనుక రాత్రుళ్ళు ఇటువంటి అవశిష్టాలేమైనా ఉంటే అక్కడే కటకటాల దగ్గర కానిచ్చేసి రెండు చెంబుల నీళ్ళు కొట్టేస్తుంటాం.
తడి వొళ్ళు తుడుచుకోకుండానే నా ప్రక్కలోకి చేరాడు. నేను ఇంకేమీ డిలే చేయకుండా అతని తొడల్లోకి చేయి దూరుస్తూ “నీ బలం… పూర్తిగా పిసికెయ్ బావా” అని ప్రక్కకి తిరిగాను. సెకండ్ షో స్టార్టయింది.
ఈ సారి మాత్రం పట్టుదలగా అణిచిపెట్టి కొట్టి నాచేత అయిందనిపించాడు. నేను వెనక్కెళ్ళి కడుక్కొని వచ్చేసరికి పెట్లోనుంచి తీసిన ఇస్త్రీ లుంగీ మడతలు విప్పుతూ, కుతి తీరినట్టేనా, ఇంకో షాటు కూడా వేయమంటావా?” అనడిగాడు.
అప్పటికే వళ్ళంతా చెమటెక్కిపోయింది. “ఇక చాల్లే బాబు” అని నా పక్కమీద నడుం వాల్చేశాను. తను ఓ సిగరెట్టు వెలిగించుకొని బయటకెళ్ళి పిల్లల ప్రక్కన ఒరిగాడు.
భావప్రాప్తి పొందినది ఒక్కసారే అయినా, మొత్తం మీద రెండు ఫిటింగులయ్యయేమో ఒళ్ళు బాగా అలసిపోయింది. పక్కమీదికిలా ఒరగడంతోనే కళ్ళమీదకి నిద్ర కమ్ముకొచ్చేసింది.
అలా ఎంతసేపు పడుకున్నానో తెలీదు.
చెవిలో నోరు పెట్టి “ఏయ్.. లేవ్వే” అని బావ జబ్బ పట్టుకు కుదపడంతో తృళ్ళిపడి కళ్ళు తెరిచాను. “ష్.. చప్పుడు చెయ్యకు” చూపుడువేలు పెదాలకడ్డంగా పెట్టి రహస్యంగా అన్నాడు. అసలే మంచి నిద్దట్లోంచి లేచానేమో భలే భయమేసిపోయింది. గబుక్కున లేచి కూర్చున్నాను. తను బయట్నుంచి నా పక్కమీదకొచ్చి కూర్చోవడం కూడా నేనెరగను. “ఏమయింది బావా?” వణికిపోతూ అడిగాను.
“ఆదిమూర్తి చిన్నాన్న కొడుకెవడో వచ్చాడు కదా, గాయత్రి వాడితో వేయించుకొంటున్నట్టుంది! ప్రక్క పోర్షన్ లోంచి దాని నవ్వులూ, గుసగుసలూ వినబడుతున్నాయ్!! అతి మెల్లగా చెప్పాడు.
నా చెవుల్ని నేనే నమ్మలేకపోయాను. “నిజంగానా?” నా గుండె ఎందుకో దడదడా కొట్టేసుకొంటోంది. నేనే ఏదో తప్పు చేసినట్టు నిలువునా వణికిపోయాను.
“నేనూ అలా నమ్మలేక జాగ్రత్తగా వెళ్ళి కిటికీలోంచి చూశాను. బట్టలన్నీ విప్పేసుకొని మంచం మీద పర్వతంలా పడుకొనుంది. వాడూ బేర్ బాడీతోనే ఉన్నాడు. దాని మీదకు ఒరిగి కూర్చుని అవి పట్టుకు పిసుకుతున్నాడు. మరి ఇదే మొదలో ఇంతకుముందేమైనా షోలు పడ్డాయో తెలీదు! లంజముండకి వంట్లో ఎంత కొవ్వుందో, అంతకు రెండింతలు కుతి కూడా వున్నట్టుంది. వాడి అంగాన్ని గుప్పిటతో పట్టుకుని ఆడిస్తోంది అదేదో పెద్ద పతివ్రత అన్నట్టు.
*** సమాప్తం ***