telugu aunty kathalu 2017 దేహాలయం
ప్రతీ సంవత్సరం లాగే ఆ సంవత్సరం కూడా మాయదారి తుఫాను ఆ ఊరిని పగపట్టినట్టు ముంచిపారేసి వెళ్ళిపోయింది. జరిగిన నష్టం గురించి అరుగు దగ్గర చేరిన ఆ ఊరి రైతాంగం మహా సీరియస్ గా చర్చ సాగిస్తోంది. ప్రభుత్వం ముందుగా తగిన హెచ్చరికలు చేయక పోవడం వల్లనే రైతాంగం మరీ దెబ్బ తిని పోయిందని ఒకరంటే, వాయుగుండం బయల్దేరిందని ముందుగా చెబితే మాత్రం పంట కోయించేసుకుని నువ్వింటికి తెచ్చేసుకుంటావా ? పాయింటు లేకుండా మాట్లాడకు అని గదమాయించాడు సిట్టింగ్ పార్టీ కి చెందిన రైతు. ఆ మాటకు మరొక రైతు “తుఫాను ప్రకృతికి సంబంధించింది గనక అది మన ప్రాప్తాన్ని బట్టి జరుగుతుందని అనుకోవాల్సిందే అని వేదంత దోరణిలో అన్నాడు. అందరూ తలోక పాయింటు మీద వాదనలు చేసుకుంటున్నారు రసవత్తరంగా. అరుగు చివర గోడకానుకుని సిగిరెట్టు
కాలుస్తూ లక్షణంగా జారబడి కూచ్చుని కుతూహలంగా ఆ వాదనలు వింటున్న సాంబయ్య దగ్గరికి మెల్లగా వచ్చి “అయ్యగారూ” అని పిలిచాడు పాలేరు. పాలేరు వైపు తల తిప్పి ఏంటి అన్నట్టు విసుగ్గా చూశాడు సాంబయ్య “తమరో సారి ఇంటికి రావాలయ్యగారూ” యిషయం దారిలో మనవి చేస్తాను ” అవతలి పక్కన కూచ్చున్న మనిషికి కూడా వినపడనంత మెల్లగ, రహస్యంగా గొణిగాడు పాలేరు ఎంకడు. సాంబయ్య ఏదో అనబోయాడు కాని వాడి మొహంలో కనిపిస్తున్న ఆందోళన అదీ చూసి, ఏమయ్యిందో అనుకుంటూ, “కబురొచ్చింది.. నేను ఇంటికి పోతున్నా” అని పక్కనున్న వాళ్ళతో చెప్పి అరుగు దిగిపోయాడు. అప్పటికే ఎంకడు రోడ్డు మీద దూరంగ నిలబడ్డాడు. ” ఏమిట్రా ఏంటీ సంగతీ” కొంచం గాభరాగానే అడిగాడు సాంబయ్య. “సంగతి అని చిన్నగా అడుగుతారేంట్తయ్య గారు.. మా పెద్ద గొడవొచ్చి పడిపోయిందయ్యగారు” ఇంటివైపు దారితీస్తూ అన్నాడు ఎంకడు. వాడి సమాధానంతో మరింత కంగారు పడిపోతూ ” నీ యబ్బా! ఆ చెప్పేదేంటో సరిగ్గా చెప్పేడవరా” అని కసిరాడు. “అమ్మగారి మీద కామినీ దెయ్యం వాలిందండీ.. నా నా గత్తరా చేసి పారేసిందండీ” నడక వేగం పెంచుతూ బాధగా చెప్పాడు వాడు. టక్కున ఆగిపోయాడు సాంబయ్య.. అతని గుండె ఓ క్షణం ఆగి మళ్ళీ కొట్టుకోడం మొదలెట్టింది. “రండయ్యగారు . మనం తొరగా వెళ్ళక పోతే అక్కడ కొంప మునుగుద్ది.. జోరుగా అడుగెయ్యండి.” సుమారు పది గజాలు ముందుకెళ్ళిపోయిన ఎంకడు తొందరపెడుతు గాబరాగా అన్నాడు. “అదికాదురా వెనక్కెళ్ళి మన వాళ్ళని నలుగుర్ని పిలుచుకొద్దాం.. .. కామినీ పిశాచం దానినెందుకు పట్టుకుందిరా?” బాగుందండీ మీ ప్రశ్నా? అదెందుకొచ్చిందో ఊళ్ళో ఇంకెవరూ లెనట్టు మనమ్మగారినే ఎందుకు పట్టుకుందో నాకెట్టా తెలుస్తుందండీ” “పోనీ..ఆ రచ్చ బండ దగ్గరకెల్లి ఎవర్నైన పంపి ఆచార్లుని కేకేసుకుని రమ్మని చెప్పుదాం. ఇలాంటప్పుడు మనిషికి మనిషి సాయముంటే మంచిది . మనిద్దరం చేయగలిగేదేముందిరా అక్కడ”! “అట్టయితే తమరు కొంప ముంచే లాగున్నారు” ఆదరా బాదరాగా వెనక్కొచ్చి సాంబయ్య చెయ్యిపట్టుకుని లక్కుపోవడం మొదలెట్టాడు ఎంకడు.ఇలా కంగారు పడిపోతారనే ఆ రచ్చ బండ దగ్గర ఈ సంగతి అందుకే చెప్పలేదండీ . మమూలు దయ్యాలకైతే భూత వైద్యం పని సేత్తాదిగాని కామిని పిశాచి సంగతండీ ఇదీ. అయినా ఇప్పుడు నలుగురికీ ఈ సంగతి ఎల్లడి చేసుకుంటే మనకే నామర్దాయిపోద్ది.. కొంచం ఉషారుగా ఎయ్యండడుగు.” “ఇంతకీ అమ్మగారిదగ్గర ఎవరైన ఉన్నారా?” “భలే ఓరండీ దగ్గరకి రానియ్యడం లేదు .. ఎవర్నీ కేకెయ్యకూడదంటున్నాను” “మీరు కూడా లోపలకెళ్ళంగానే ఊరికే కంగారు పడిపోమాకండి. ఆవిడ అడిగింది చేసెయ్యండి.. అంతే”.”అడిగింది చేసెయ్యడమంటే.. ఏమడుగుతుందంటావు?” “కామిని ఇంకేం అడుగుతాదండీ”! దానికెంత సేపూ అదే కావాల!” బుర్ర గిర్రున తిరిగిపోయింది సాంబయ్యకి. “కొంచం మెల్లగా నడవరా బాబూ” బ్రతిమాలుకున్నాడు ఎంకడు వినిపించుకోలేదు. అతని చేతిని ఇంకా గట్టిగా పట్టుకుని మరింత వేగం పెంచి నడుస్తూ.. ” మా అయ్య నేర్పించిన ఆంజనేయ దండకం చదివి దణ్ణం పెట్టుకుని గుమ్మం దగ్గర రెండు అగరొత్తులు ఎలిగించి పెట్టొచ్చానండీ. అవక్కడట్టా ఎలుగుతుండగానే మనమక్కడ కెళ్ళిపోవాలండీ, అయ్యారిపోయాయా, మరింకింతే సంగతులు .. ఆవిడ గదిలోంచి బయటకొచ్చి యిలయ తాండవమాడేత్తారు. అసలే వొంటిమీద సిన్న దారపు పోగన్నాలేదు!” ఆఖరి వాక్యం కొంచం స్వరం తగ్గించి చెప్పాడు. “ఏంటీ అమ్మగారి వొంటి మీద బట్టల్లేవా” “ఆవిడ గారి ఓంటిమీద కామినుందంటే మీరింకా బట్టంటారేమిటండీ..” విసుక్కున్నాడు ఎంకడు. “అసలు కామినీ పిశాచి లచ్చణమే అదిగదండీ? అది వంటి మీద పడ్డాదంటే మరింక గుడ్డుంచ నివ్వదు. మమూలు దెయ్యాలకీ దీనికీ గదే దిపరెన్సండీ. ఊ .. తమరడుగెయ్యాల..” తొందరపెట్టాడు. ” మొన్నా మద్దెన అదేదో ఊళ్ళో ఇలాగే జరిగిందండీ.. ఆ ఎదవెవడో ఆ కామిని సరదా తీర్వడం మానేసి మంత్ర గాడిని కేకేసేడంట. ఆడొచ్చి బాగానే దానిని సీసాలో కెక్కించి పట్టుకుపోయాడంట.. ఆడలా సందు మలుపు తిరిగెళ్ళిన కాసేపటికే కధ అడ్డం తిరిగిందంటడందీ. ఆ సీసాలోకెక్కించిన కామిని పిశాచానికి స్నేహితురాలో ఏంటో అండీ.. ఆటికీ స్నేహాలుంటాయ్ కదండీ. అదొచ్చి అమాంతంగా ఆ ఆడమనిషిని పెళ్ళున ఓ దెబ్బేసిందంటండీ.. అంతే! ఆ మనిషి రకతం కక్కుకుని అక్కడికక్కడే దబ్బున పడిపోయిందంటండీ. పాపం .. మనూరి పెద్ద మనిషే ఎవరో చెబుతుంటే యిన్నాను.. అందుకే, తమర్ని ఆచార్లు కేదీ కబురు పెట్టించొద్దన్నాను అని ఎంకడు గుక్క తిప్పుకోకుండా చెప్పేసరికి ఇల్లు చేరువయింది. గడియ తీసి గది తలుపు లోపలికి తొయ్యబోయి అంతలోనే చట్టున చెయ్యి వెనక్కి తీసేసుకున్నాడు వాడు. “అదేమిట్రా! అలా వెనక్కి జరిగి పోయావేం?” కంగారుగా అడిగాడు సాంబయ్య అరుగు మెట్లు ఎక్కుతుండగానే అతనికి ముచ్చెమటలు పట్టెసాయి. “నేనిక్కడ నిలబడతాను . తమరెల్లి సక్కబెట్టుకు రండి” “నాకేంటో ఇదిగా ఉందిరా . నువ్వూ రా.” వద్దు బాబుగోరూ .. బాగుండదు .. యిందాక ఆవిడా వాలకంతో మిమ్మల్ని పిలుత్తూ పెరట్లో కొచ్చినప్పుడు చూడ్డానికే వొళ్ళు సచ్చిపోయింది.. ఇంట్లో ఇంకెవరూ లేకపోతే ఏమో! ఆ కేకలకు పక్క వాళ్ళు లేచిపోతారని మరిక సిగ్గు సంపేసుకుని , అమాంతం ఎనక నుంచి ఓటేసుకుని గదిలోకి లాక్కొచ్చి పడేశాను. దానికే బోల్డు శమై పోయింది. అదేం బలమో పిశాచి బలం! యిరుగుకీ పొరుగుకీ తెలిసినా పరువు పోయే సంగతై పోయిందండీ.. మరింకెల్లండయ్యగోరూ. నేనిక్కడే కాపుంటాను.” నెమ్మదిగా నచ్చ జెప్పాడు ఎంకడు. సాంబయ్యకి కాళ్ళు వణుకుతున్నాయ్ . చేతుల్లో పట్టు పోయింది. అయినా ఎలాగో నిబ్బరించుకుని తలుపు తీసి గడపలో అడుగుపెట్టాడు. కీచుగా చిన్న శబ్దం వినిపించింది లోపల్నుంచి. గోడకి విసురుగా కొట్టిన బంతిలా గమ్మున వెనక్కొచ్చేశాడు. “అదేమండయ్యగోరూ.. ఒచ్చాశారేంటీ?” ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అడిగాడు ఎంకడు. వెంటనే ఏం మాట్లాడలేక పోయాడు సాంబయ్య .. రెండు మూడు క్షణాల తర్వాత. “ఎలాగూ ఓ సారంతా చూసేసావు కదరా . పర్వాలేదు . నేనేం అనుకోను వచ్చి కొంచం పక్కనే నిలబడ్రా.” బ్రతిమలాడాడు.