కిచ కిచా నవ్వుతూ వాడి తలను రెండు చేతులతోనూ పట్టుకుని తన వక్షోజాలకు వత్తుకుందామె. సాంబయ్యకు తన గుండెను ఎవరో పిండేసినట్టైంది. ఎంకడ్ని మభ్య పెట్టి వ్యవహారం నడిపించుకోడానికి అపధర్మంగా అలా అనేశాడు గాని, ఆ కామినీ తన భార్య దేహాన్ని ఆవహించడంవల్ల, ఈ వ్యవహారంలో తాయారు మైల పడిపోయినట్టేనన్న సత్యం తను విస్మరించలేకపోయాడు. కాని అంతకన్నా మార్గం లేదనిపించింది. ఇదే పదేళ్ళ క్రిందట జరిగి ఉంటే తానింత చేతకానివాడిలా నిలబడేవాడు కాడు. ఏమైతే అది అవుతుందని పంచే ఎగ్గెట్టి మంచం పైకి ఎక్కిపోయేవాడు. ఇప్పుడా హుషారు లేదు, ఓపికా లేదు. పైకంతగా కనిపించకపోవచ్చు గాని, వయసు మీదపడి, ఓపిక తగ్గింది, మునుపట్లా జవసత్వాలు లేవు. తాయారు పక్కన నిలబడితే తను మరీ ముసలివాడైనట్టు కనిపించి పోతున్నాడు. పెళ్ళి నాటికి తనకు 25 ఆమెకు 13 మేనరికమని కట్టబెట్టేసారు. ఆ వ్యత్యాసమిప్పుడు కనిపిస్తోంది. చూడ్డనికావిడ పిక్కలా పిటపిటలాడిపోతుంటుంది మరి. నలభై ఏళ్ళు నిండ వస్తున్నాయి తనకి. దానికి తోడు తన శరీర తత్వం కూడా మహా గట్టిది. ఇంకా వొక్క వెంట్రుక కూడా తెల్లబడలేదు. నడుం దగ్గర వెనక వైపు అటూ ఇటూ కనిపించే రెండు మడతలు తప్పిస్తే ఆ వంట్లో బిగి కూడా సడల్లేదెక్కడా! మంచి సంబందం వచ్చినందువల్ల అమ్మాయికి 16 నిండగానె పెళ్ళి చేసి ఏడాది కావస్తూంది. ఈ ఏడాదో వచ్చే ఏడాదో ఆమె అమ్మమ్మ తను తాతయ్య అవ్వడం జరుగుతుంది. అమ్మాయి తర్వాత ఇద్దరబ్బాయిలు. ఒకడు ఎనిమిది మరొకడు ఆరు చదువుతున్నారు. ఆస్తికి లోటు లేదు. పెద్ద మేడా, ఊరి నిండా పొలాలు ఉన్నాయి దానికి తోడు ఊళ్ళో పలుకు బడి ఉంది. ఎటొచ్చీ మీదపడ్డ వయసు గురించే బెంగగా ఉంది. తన భార్య యవ్వనం పుంజుకుని కన్నె పిల్లలా కొత్త కళల్ని సంతరించుకోవడం బెంగగా బెడదగా ఉంది తనకి. పాతికేళ్ళగా తన మాటే చెల్లుతున్నా ఈ మధ్య గమ్మున పెళ్ళాం మాట కొట్టేయలేక పోతున్నాడు. ఒక వేళ అభిప్రాయ బేధం వచ్చినా, తనను దబాయించి మరీ తన మాట నెగ్గించుకుంటోంది. కొన్ని విషయాలైతే తనకు చెప్పకుండా ఆవిడే స్వంత పెత్తనం జరిపిస్తూంది. తను ఏమి అనలేక పోతున్నాడు. ఏమీ చెయ్యలేక పోతున్నాడు. డబ్బు లేనప్పుడూ, వొంట్లో వోపిక తగ్గినప్పుడూ పులి లాంటి మగాడైనా, పెళ్ళాం దగ్గర పిల్లైపోతాడన్న సత్యాన్ని గ్రహించాడు తను. అమ్మాయికి పెళ్ళై అత్తారింటికి వెళ్ళాక చాల మార్పు వచ్చింది తనలో. ఇదివరకే చీరైనా కట్టే మనిషి ఇప్పుడు లోపలి లంగా కనిపించే పల్చని చీరలు కడుతుంది. జాకెట్ కూడా గమ్మత్తుగ వేస్తుంది. పైట కొంచం అటూ ఇటూ ఐనా విశాలంగా కుట్టించుకున్న ఆ మెడ భాగం లోంచి సగం దాకా బయటకి కనిపించి పోతున్నాయా పొంగులు. ఆమె రొమ్ములు అసలే పెద్దవి. వయసు ముదురుతుంటే ఈ వెధవ్వెషాలేమిటి ఈ ఫాషన్ జకెట్లేమిటి అని అప్పటికీ ఒక సారి అడగనె అడిగేసాడు. కొర కొరా చూస్తూ అంది.. వయసు ముదిరిపోతుంటే మీకిప్పుడు లేని పోని అనుమానాలు పుట్టుకొస్తున్నట్టున్నై..నాకు మాత్రం అలాంటిదేమీ లేదు. వేసవిలో ఉక్కబోతకి లోపల ఒరుసుకు పోకుండా వుంటుందని కొంచం గాలాడ్డం కోసం గాడీగా కుట్టించుకున్నాను. నా కమ్మా ఇంతేసున్నాయని నలుగురికీ చూపించడానికి కాదు. ఇంత వయసయ్యాక నేనిప్పుడు ఫాషన్ వొలక పోస్తే మాత్రం చూసే వెధవెవడూ? వెటకారంగా అంటూ కడిగిపారేసింది. మాట జారినందుకు తనకే తగిలింది దెబ్బ. ఆమె చేత మాట అనిపించుకోకుండా వుండాలనే ఎప్పటికప్పుడు విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు తను. కాని లాభం లేకపోతోంది. చింత చచ్చినా పులుపు చావలేదన్నట్టు ఉంది తన పరిస్థితి. ఆమె గారి పొంగుల్ని పిటపిట లాడే పిర్రల్ని పట్టి పట్టి చూసినప్పుడల్లా ఓ పట్టు పట్టాలని మనసాగక ఎంతో కోరిక కలుగుతుంది. కాని తస్సా దియ్యా ఆ కోరికకి తగ్గట్టు తన నరాల్లోకి అలికిడి రావడం లేదు. సగం సగం పురేసుకుని సాగారి పోతుంది. అక్కడే లొంగిపోతున్నాడు తను. “చా! గట్టిపడకుండా ఏం చేసుకోనూ?” పుటుక్కున అడిగేస్తుంది. కౌగిలిలో కవ్వించి, ముద్దులతో మురిపించి, ముందుల్ని వెనకల్ని కసి కొద్దీ పిసికి పిసికి వేడెక్కించిన తర్వార ఆమె మాత్రం చూస్తూ చూస్తూ చేయి జారబెట్టుకోలేదుకదా.నొక్కి లాగి సవరదీసాక తప్పని పరిస్థితుల్లో చోటిస్తుంది. అప్పుడైనా తను చివరి దాకా మాట దక్కించుకోలేక పోతున్నాడాయె! నాలుగైదు ఊపుల్తో జావ కారిపోయి నడుం లో బలం చాలక నీరసంగా పక్కకి ఒదిగి పోవడమో జరుగుతుంది. ” ఈ సగం సగం పనికోసం కక్కుర్తి పడి పక్కలో చేరి నన్ను చంపక పోతే నీ మానాన్న నువ్వు ముడుచుకు పెట్టుకుని గదిలో పడుకోకూడదూ” అని చిరాకు పడిపోయిందొక సారి. ” బిగి మీదున్నప్పుడు ఇంట్లో మనిషి అవుసరం కనిపించేది కాదు నీకు, ఇప్పుడు నడుంలో పస తగ్గింది గనక అమాసకీ పూర్ణిమకి దగ్గరికొస్తున్నావు. కాని నాకిది తొడల్లో కుంపటి పెట్టినట్టుంటోంది. పైనా కిందా పిసికి పిసికి మొక్కుబడిగా నాలుగు ఊపులు ఊపి దిగిపోతుంటే నాకింక తెల్లవార్లూ నిద్ర పట్టి చావక పిచ్చెక్కినట్టు ఉంటోంది. ఎందుకో ఎమిటో తెలియదు గాని నాకీ మధ్య చచ్చే కుతిగా ఉంటోంది. నువ్వు మగాడివి గనక నీకు ఓపికున్న రోజుల్లో అడ్డమైన కొంపల్లో దూరి దూల దులిపేసుకొచ్చేవాడివి. ఆడదాన్ని నేనెక్కడికి పోగలనూ? ” చెప్పుకుంటే సిగ్గు చేటు చెట్టంత మగాడిని ఇంట్లో పెట్టుకుని నావి నేను పిసుక్కుని , అక్కడ వేళ్ళెట్టుకుని ఆడించుకుని నాలో నేనే తిప్పలు పడాల్సిన గతి పట్టింది. పోనీ టవునుకెళ్ళి ఏ మంచి డాక్టరుకో చూపించుకుని మందో మాకో వాడకూడదూ? కొంచం నరాలు బలం పుంజుకుని నిటారుగ నిలబడతాదేమొ ఓ సారి ప్రయత్నించకూడదూ? అని సలహా ఇచ్చింది కూడా. చచ్చినట్టు ఓ పెద్ద డాక్టరు చేత పరీక్ష చేయించుకుని టానిక్కులూ మాత్రలూ , ఇంజెక్షన్లు వాడినా తన పెళ్ళాం ఆశించిన ప్రయోజనం మాత్రం కలగలేదు.పైగా నేలకు పోయేదన్ని నెత్తికి రుద్దుకున్నట్టైంది.
డాక్టరు రాసిచ్చిన ఇంజెక్షన్లు ఊర్లో ఉన్న ఇంజెక్షన్ వెయ్యడం తెలిసిన వొకే వొక్కడు ఆచర్లు చేత రోజూ చేయించుకునే వాడు తను. అదైనా అందరిలా తనే ఆచార్లు దగ్గరకెల్లి చేయించుకుని ఉంటే ఏ సమస్యా ఉండేది కాదు. ఊర్లో పెద్దమనిషిగా చెలామని అయ్యే తను రొజూ డాక్టరింటికి వెలితే నామోషీగా ఉంటుందని దర్జా వెలగబెట్టడం కోసం ఆచార్లునే తనింటికి వచ్చి సూది మందు వెయ్యమనడంతో ముప్పు తనకే వచ్చింది. ఆచార్లు ఏం చదివాడో ఎవరికీ తెలియదు గాని తనకు అన్నీ తెలుసు అంటాడు.అభ్యంతరం లేదంటే పురుడు కూడా పోస్తానంటాడు. గాలి ధూళి, గ్రహ శాంతిలతో పాటు మంత్రాలు, చేతబడికి చెయ్యడం విప్పడం వచ్చంటాడు. అతనికి అపరిమితమైన విలువ ఇస్తారు ఆ వూరి ప్రజలు. అంత ఉచ్చ స్తితిలో ఉన్న ఆచార్లుకి రవ్వంతైన అహంభావమేమి లేదు చాలా కలుపు గోలుగా ఉంటాడు. అతని వయసు ముప్పై, ముప్పై రెండు ఉంటాయి . సన్నగ పొడవుగా ఉండి కళకళలాడే మొహం తో ఉంటాడు. తన మాటకారితనంతో, నమ్రతతో ఆకట్టుకో గల నేర్పు అతనిలో ఓ ప్రత్యేకత. ఆచార్లు ఆ వూరి మనిషి కాడు. కట్టుబట్టలతో వచ్చాడు. ప్రేమించి పెళ్ళి చేసుకున్న భార్య కన్ను మూయడంతో, అక్కడా ఇక్కడా తిరిగి చివరకు ఇక్కడ స్టిరపడ్డాడు. అనతికాలంలోనే పంచాయితి ప్రెసిడెంటుకు కుడి భుజమైపోయాడు. ఆ వూరివారు అమ్మవారు ఆచార్లు పిలిస్తే పలుకుందనేవారు. అతనుండే ఇల్లే ఓ గుడి అనేవారు. తన ఇంజెక్షన్ల కోర్స్ అయిపొయే సమయానికి తనకూ నీరసంగా ఉందని ఆచార్లు చేత పరీక్ష చేయించుకుంది తాయరమ్మ. నాడి, నాలుకా, వొళ్ళు, చివరికి హార్టూ స్టెతస్కోపుతో పరీక్ష చేసి, మరేం పర్లేదు, ఓ పది రోజులు బి కాంప్లెక్స్ ఇంజెక్షన్లు చేయించుకుంటే సరి అన్నాడు. ఆ ఇంజక్షన్లేవొ నువ్వే తెప్పించి వెయ్యమన్నాడు సాంబయ్య. రోజూ సాయంత్రం బాగ పొద్దుపోయాక తను పొలమ్నుంచి తిరిగి వచ్చే వేళళ్ళో రెండు మూడు సార్లు తటస్టపడ్డాడు. ఇదివరకు చావిట్లొ ఇంజక్షన్ చేసి పది నిమిషాల్లో వెళ్ళిపోయేవాడు ఇప్పుడు గదిలో కెందుకు వెళుతున్నాడు చెప్మా అన్న ధర్మ సందేహం పట్టుకుంది తనకి. ఆచార్లు సంగతి తనకు తెల్సు.. అతనలాంటి వాడు కాక పోతే.. ప్రెసిడెంటు ఇంట్లోను మునసబు ఇంట్లోను తిరగగలడా.. నిజానికి అతనికి మగవాళ్ళకంటే ఆడవాల్ల వల్లనే ఎక్కువ పని పడుతుది. దాని వల్లనే వూళ్ళో బాగా పేరొచ్చింది కూడా. “అతనెంత మంచోడైతే మాత్రం గదిలోకి తీసుకెళ్ళి కూచ్చోబెట్టి మరీ ఇంజెక్షన్ చేయించుకోడం ఏం బావుంటుందీ.. చావిట్లో చేయించుకోవచ్చు కదా” ఉక్రోషం పట్టలేక పెళ్ళాన్ని నిలదీసి అడిగేసాడు తను. అపర కాళి లాగ విరుచుకు పడిందామాటకి తాయారమ్మ. “చేతకానోడికన్నిటికీ అనుమానమే! ఆ ఇంజెక్షను చేతి మీద చేయించుకుంటే ఓ పట్టాన చెయ్యి లేవడం లేదు. అందుకని తుంటి మీద చేస్తున్నాడు. చీరకట్టు క్రిందికి లాక్కుని చావిటిలో పడుకుంటే.. రోడ్డు మీద వచ్చే పొయ్యెవాళ్ళు ఎవరు చూసినా .. ఉమ్మేస్తారు.. అయిన దానికి కాని దానికి ఇలాంటి వెధవ అనుమానాలు పెట్టుకుంటే నేనింక కాపురం చేసినట్టే.. చీ..చీ.. మొహం మీద వూసినంత పని చేసి హడావిడి చేసింది. ఎవరైనా వింటే తనకే పరువు తక్కువ అని మరింక కిక్కురు మనలేదు తను. ఆ రెండో రోజున చిన్న పని తగిలి రోజు కంటే ఓ పావు గంట ముందుగా పొలం నుంచి తిరిగి వచ్చేశాడు తను. బయట కనిపించిన సైకిలు చూడగానే ఆచార్లు లోపలున్నాడని అర్ధమైంది తనకు. లోపలకెళ్ళడానికి జారేసిన తలుపు తీస్తుండగ అయిన అలికిడికి “ఎవరదీ” అంటూ లోపల్నుంచి కేకేసిన తాయారమ్మ గొంతులో ఏదో తొట్రుపాటు తొంగి చూసింది తనకి. లోపల ఏదొ జరగ కూడనిది జరుగుతోందని ఆ ప్రశ్నను బట్టి గ్రహించాడు తను. అది తన బ్రమ కావచ్చు, లేదా నిజం కావచ్చు. దేవుదికెరుక .. అనుకుంటూ.. ” ఎవరూ కాదు .. నేనే!అంటూ కాళ్ళు కడుక్కోడానికెళ్ళాడు. ఆ సమయంలో ఎందుకో గాని పడక గది దగ్గరకెళ్ళి చూడ బుద్ది కాలేదు. అసలా విషయం గురించి ఎక్కువగా ఆలోచించకూడదని వొట్టుపెట్టుకున్నాడు కూడాను. తన అపనమ్మకమంతా తన బంగారం మీదనే!.