తల్లీ తనయుల శృంగార రతి కేళి

దైవసంకల్పం శృంగార రతి కేళి
తల్లీ తనయుల శృంగార రతి కేళి –
అమలిన అత్యంతానురాగ అక్షయ ఆత్మీయానుబంధ అపురూప అనుపమాన అనిర్వచనీయ, అలౌకిక ఆత్మానంద అనూహ్య అద్భుత అజేయ అద్వితీయ అలౌకిక అగణిత అపూర్వ అతులిత అనన్య అసమాన ఆసామాన్య అమోఘ అకళంకింత అనంత అనుభూతి అనుభవం. అజేయ అనందోత్సాహానుబంధం. అనురాగ సంగమ సమాగం. నిరుపమాన మనోజ్ఞ సంభోగం.

తల్లీ తనయుల శృంగార రతి కేళి అద్వైత అద్వయ తాదాత్యం. తమి తీరని తన్మయత్వం తమకం. అనురక్తి అనుగు, అనురక్తి, అనురతి, అనురాగము, అభిమతి, అభిమానము, అరులు, అర్మిలి, ఆదట, ఆప్యాయము, ఇంపు, ఆబంధము, ఎలమి, కూరిమి, గారాబము, గారము, గోము, నెనరు, నెమ్మి, నెమ్మిక, నెయ్యము, ప్రణయము, ప్రియత్వము, ప్రియతనము, ప్రీతి, ప్రేమము, మక్కువ, మచ్చిక, మమకారము, మమత, మారాము, మాలిమి, ముచ్చట, మురిపెము, ముసిమి, వలపు, వాత్సల్యము, వ్యామోహము

ఏన్నో యేళ్ళ తరువాత భారతీదేవి ఆ గుడికి వచ్చింది. తను పుట్టి పెరిగి ఆడిపాడిన ఊరు. బాల్యజ్ణాపకాలు పెనవేసుకు పోయిన శివాలయం చాలా పాతది. జీర్ణావస్థలో ఉన్న గొప్ప దేవాలయాల్లో అది ఒకటి. విశాలమైన ప్రాంగణం. అపురూప శిల్ప కళా నిలయం. ఒకప్పుడు ప్రసిధ్ధి బొందిన ప్రాంతమని, యుగాల క్రిందట దేవదేవుల చేత పూజ లందుకున్న పుణ్య స్థలం. ఇప్పుడైతే ఆమెకి చిన్ననాటి జ్ణాపకాల నిధి. బాల్యం దాచుకున్న అపురూప స్మృతుల భరిణె.

ఉన్నత విద్యాభ్యాసం చేసి నగరంలో ఉన్నతోద్యోగంలో ఉన్న ఆమెకి ఇన్నాళ్ళూ సంసార బాధ్యతలు, కెరీర్ తో సరిపోయింది. కొడుకు పెరిగి పెద్దయ్యాక ఆమెకి స్వస్థలం లోని ఆలయానికి రావడానికి వీలు చిక్కింది. కొడుకు శివని వెంట బెట్టుకుని ఆ రోజు సాయంత్రం గుడికి వచ్చింది.
చాలా పెద్ద గుడి అయినా వచ్చిపోయే భక్తులు తక్కువే. ప్రశాంత మైన చిరుగాలి కదలికలకు చిరు సవ్వడులు చేసే గుడి గంటలు, నిర్మలమైన ప్రశాంత వాతావరణం భగవంతుని సాన్నిధ్యాన్ని అనుభభావించేలా చేస్తాయి. ఆ వేసవి సాయంత్రం ఇంకా చీకటి పడలేదు. అడుగడుగునా అద్భుత మైన శిల్ప కళతో అలరారే ఆ దేవాలయంలో కళాసృష్టి కని పిస్తుంది. బాల్య జ్ణాపకాలు ఆమె సొంతం. ఇప్పుడు వాటిని తన కొడుకుకి వివరిస్తూ తన చిన్నతనంలో ఆ దేవాలయానికి వచ్చినప్పుడు ఎక్కడెక్కడ కూర్చునేవారో, అప్పటి తన జ్ణాపకాలు, చిన్న తనంలో తన ఈడు వారితో ఆడిన ఆటలు అన్నీ వివరిస్తూ ముందుకు సాగుతూంది ఆమె, ఆమె వెంట కొడుకు.

నలభయవ పడిలో కూడా ఆమెలో ఉత్సాహం ఇసుమంతైనా తగ్గలేదు, చిన్న తనాన్ని గుర్తుచేసే చోట ఆమె కన్నెపిల్ల కన్నా ఉత్సాహంగా ఉంది. ఒక్కొక్క మంటపాన్ని పరిచయం చేస్తూ, ఒక్కొక్క ద్వారం విశిష్టతనీ వివరిస్తూ ఆమె వెళుతూ ఉంటే తన నగర జీవితపు బాల్యంలో ఎప్పుడూ చూడని ఒక కొత్త లోకానికి చేరు కున్నట్లు అప్రతిభుడై అతను ఆమె వెంటే సాగాడు. గుడి స్థంభాలపై వున్న రతి క్రీడా శిల్పాలను చూసారు.

సువిశాలమైన మంటపాలతో ఉన్న దేవళాన్ని చుట్టి వచ్చేసరికి వారికి ఎంత సేపు అయ్యిందో కూడా గమనించలేదు. చిట్ట చివరి స్థంభం దాటి ప్రధాన ద్వారం దగ్గరికి వచ్చే టప్పటికి గానీ వారికి అర్ధం కాలేదు ద్వారం అప్పటికే మూసి వేశారని.

దేవాలయం మూల మూలలకి వెళ్ళిన వారికి సమయం తెలియలేదు. ప్రధాన ద్వారం 8:30 కి మూసి వేస్తారన్న విషయం మర్చిపోయింది. ఇద్దరూ గుడిలో చిక్కుకుపోయారు. ఫోన్ చేసి ఎవరినైనా పిలవవచ్చు. కానీ ఒకసారి మూసిన తలుపులు తెరవడం ఆ గుడి సాంప్ర దాయం కాదు. మరునాడు ప్రభాత కాలాన సుప్రభాత సేవతోనే స్వామి వారి ఆలయం తెరుస్తారు.

ఆమెకు చిన్నప్పటి సంఘటన గుర్తుకు వచ్చింది. చిన్నగా నవ్వి, శివా, నాకు పదేళ్ళ వయస్సు లో ఈ దేవాలయంలో గుడిలో ఆడుకొంటూ తలుపులు మూసే వేళకి నేను లోపలే ఉండి పోయాను. బయటకి వెళ్ళిన వారు నా గురించి మర్చిపోయారు, ఇంటికి వెళ్ళిన తరువాత గానీ మా వాళ్ళకి గుర్తు రాలేదు నా గురించి. మీ తాతయ్య గారికి నేను గర్భగుడిలో దేవుని సన్నిధి లో భద్రంగానే ఉంటానని తెలుసు. కానీ చిన్న పిల్లను కదా ఒక్కదాన్నే భయపడతానని దేవుడిని ప్రార్ధించారు.ఏమని మొక్కుకొన్నారో తెలుసా? నేను భయపడకుండా తెల్లారి పొద్దున క్షేమంగా ఉంటే అలయంలో ఉన్న నూట ఎనిమిది స్థంభాలకు న చేత అర్చన చేయిస్తా మని మొక్కుకున్నారు. ఇప్పటి వరకు అ మొక్కు తీర్చుకోవడం నాకు వీలు కాలేదు అన్నది.

కొడుకు నవ్వి, అమ్మా ఈ కాలంలో కూడా అవన్నీ నమ్ముతావా అన్నాడు.

ఇది నమ్మకం గురించి మాత్రమే కాదు. ఒక ఆచార నిబద్ధతకి మనం ఎంతగా కట్టుబడి ఉంటాము అనేది. మనిషిని జీవితంలో నిలబేట్టేది, ఇతరుల నుంచి భిన్నంగా తయారు చేసి విజేతగా నిలబేట్టేది నిబద్దత మాత్రమే. మన సాంప్ర దాయాలు పద్దతులూ అన్నీ నిజంగా దేవుని దగ్గరకు చేరుస్తాయో లేదో కానీ మనలొ క్రమశిక్షణ, ఉన్నత విలువ లని నిలబెట్టటానికి దోహదం చేస్తాయి” అన్నది.

కొడుకు కొంచెం సేపు తల్లి కళ్ళల్లోకి చూసి “నిజమే అమ్మా” అన్నాడు. ఆమె హ్మ్మ్ ఆకలేస్తుందా అని అడిగింది. అతను చిరుమంద హాసం చేశాడు.
అడగక పోయినా ఆకలి గురించి తెలుసుకునేది అమ్మ. ఆమె ముందు నడుస్తూ ఉంటే అతను ఆమెను అనుసరించాడు. గర్భగుడి ప్రధాన ద్వారం దగ్గర ఆనాటి దేవుని ప్రసాదం చక్రపొంగలి పులిహోర దద్దోజనం ఉన్నాయి. ఆ పక్కనే మినప గారెలు. ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళి భగవంతునికి నమస్కరించి భక్తి భావంతో ఆ ప్రసాదం పళ్ళాలు అందుకుంది.

కొడుకు కొంచెం దూరంలో నిలబడి భగవంతునికి నమస్కరించాడు. ఆమె కొంత ప్రసాదం దేవుని దగ్గర ఉంచి, మిగతాది తీసుకుని గర్భగుడి పక్కన ఉన్న మంటపంలోకి వచ్చింది. దేవుడు అన్ని చోట్లా ఉండలేక తనకు బదులుగా తల్లిని సృష్టించాడంటారు. ఆ దేవాలయం లో తన ప్రతిరూపం మాతృమూర్తే అని అనిపించిందేమో ఆ పరాత్పరుడికి ఆమె ద్వారా అతనికి భోజనం అందించాడు. వేరే ప్లేట్లేమీ లేక పోవటంతో ఇద్దరూ ఒకే కంచంలో కలిసి తిన్నారు. మధ్య మధ్యలో ఆమె అతనికి గోరు ముద్దలు పెట్టింది.

తిన్న తరువాత దేవాలయంలో ఒక మూలగా ఉన్న నీటి కుళాయి దగ్గర చేతులు, పళ్ళాలు కడిగారు. తాగటానికి మంచినీళ్ళు మాత్రమే కాదు తియ్యని కొబ్బరి నీళ్ళు కూడా లభించాయి. కానీ వినటానికే చిన్న చప్పుడు కూడా లేదు. ద్వారాలు మూసి ఉన్న ప్రధాన ఆలయంలో చిన్న మాట మాట్లాడినా చటుక్కున ప్రతిధ్వనిస్తుంది. అందుకనే ఇద్దరూ అవసరమైనంత వరకే చిన్నగా మాట్లాడుతున్నారు.బోర్ కొడుతోందా అని అడిగింది, ఇద్దరూ పక్కపక్కనే కూర్చుని ఉన్నప్పుడు. అదేమీ లేదు, నీకు బోర్ గా ఉందా అని అడిగాడు. ఆమె నవ్వింది. ఇంతలో ఎక్కడ నుంచో పాట వినిపిస్తుంది.

మౌన మేలనోయి ఈ మరపు రాని రేయి, అంటూ అలనాటి అద్భుత గీతం ఆ గుడిలోని నిశ్శబ్దంలోకి పరుచుకుపోతోంది.

మౌనమేలనోయి ఈ మరపు రాని రేయి,
ఎదలో వెన్నెల వెలిగే కన్నుల తారాడే హాయి లో…
ఇంత మౌనమేలనోయి ఈ మరపు రాని రేయి
పలికే పెదవి వణికింది ఎందుకో, వణికే పెదవీ వెనకాల ఏమిటో,
కలిసే మనసులా విరిసే వయసులా విరిసే వయసులా,
నీలి నీలి ఊసులు, లేత గాలి బాసలు ఏమేమో అడిగినా,
హిమమే కురిసే చందమామ కౌగిటా, సుమమే విరిసే వెన్నెలమ్మ వాకిటా, ఇవి ఏడడుగులా వలపు మడుగులా కన్నె ఈడు ఉలుకులు,
మౌన మేల నోయి ఈ మరపు రాని రేయి.
ఎదలో వెన్నెల వెలిగే కన్నుల తారాడే హాయి లో
ఇంత మౌన మేల నోయి ఈ మరపు రాని రేయి…

ఆ పాట ఆమెకి చాలా ఇష్టం. తొణకని నిండు గోదారి లాగా ఉండే ఆమె కావ్య నాయిక వచ్చిందా అన్నట్లు ఉండేది. ఇప్పటికీ ఆమె లో అపురూప సౌందర్యం చెదిరిపోలేదు సరికదా వయస్సుతొ వచ్చిన పరిపక్వత మరింత అందాన్నినిండుదనాన్ని తెచ్చింది.

గాలిలో ఆ గీతం సుడులు తిరుగుతూ ఉంది. ఆపాటలోని భావుకత్వం ఆమెతో పాటుగా ఆమె కొడుకుని కూడా తాకుతోంది. వేటూరి కలం నుంచి జాలు వారిన భావకవిత్వం వారిద్దరి హృదయ తీరాలను మీటుతూ ఉంటే బాలు, జానకిల గళ ద్వయం ఆ భావు కత్వానికి ఆవేశాన్ని అద్దుతోంది. ఆ గానా మృతం ఎదలో వెన్నెలగా మారి వెలిగే కన్నులలో ప్రతిఫలిస్తూ తెలియని హాయిని రేపుతోంది. కానీ నిశ్శబ్దం, చెవులు వినలేని మదిలోవారిద్దరికీ అనుభూతి లోకి వస్తోంది.

చిరుగాలి ఆమె ముంగుర్లను మెల్లగా తాకుతూ పైకెగరేస్తూ ఉంటే పసిడి నిమ్మపండు రంగు బంగారు జరీ అంచు చీరెలో మనోహరంగా మనోజ్ఞo గా దివి నుంచి భువికి దిగి వచ్చిన సంపూర్ణ సౌభాగ్య సునయన సువిశాలనేత్ర సుహాస సుమధురామృతాధర సుగంధ శుభాంగ సుదీర్ఘ సుకేశవేణీభర కుంతల సమున్నత నిమ్నోన్నత నతనాభి ఘనజఘన సువిశాల కటికుచోదృత్వ స్త్రీత్వ సోయగ సుందర శోభన శృంగార రతిదేవత లా ఉంది.

తెల్లని చీరఁ గట్టి ఘన తేజపు మోమునఁ బొట్టుఁ వెట్టి యా
కళ్ళకు కాటుకద్ది తన కాలిన గజ్జెలు ఘల్లుఘల్లనన్
మెల్లగ దారిలో నడువ పిర్రలు చన్నులు నూగుచుండగన్
నల్లని కేశసంపదలు తొడలు దాటగ నాట్య మాడగన్

ఆమె చంచరీక చికుర.(తుమ్మెదల వంటి నల్లని కేశపాశము కలది)

తతనితంబాభోగ ధవళాంశుకములోని,
యంగదట్టపుఁ గావి రంగు వలన
శశికాంత మణిపీఠి జాజువాఱఁగఁ గాయ,
లుత్తుంగ కుచపాళి నత్తమిల్లఁ
దరుణాంగుళీ ధూతతంత్రీస్వనంబుతో,
జిలిబిలిపాట ముద్దులు నటింప
నాలాపగతిఁజొక్కి, యరమోడ్పుఁగనుదోయి,
రతిపారవశ్యవిభ్రమము దెలుపఁ

బ్రౌఢిఁ బలికించు గీత ప్రబంధములకుఁ
గమ్రకర పంకరుహ రత్న కటక
ఝణ ఝ ణధ్వని స్ఫూర్తి తాళమానములు
గొలుప నింపు దళుకొత్త వీణ వాయింపుచుండి

ఇద్దరికీ ప్రేమానురాగాత్మీయానుబంధానుభూతి, అనూహ్య భావాలేవో వారిద్దిరి మనసులని తాకుతూ ఉంది. నిశ్శబ్దాన్ని చేధించటానికి కాబోలు అతను ఏదో ఒకటి మాట్లాడటానికి ప్రయత్నించాడు కానీ నోరు పెగలలేదు, ఏమి మాట్లాడాలో అర్ధం కాని అతని పరిస్థితి ఆమె గమనించింది.

రెండు మనసులు మాట్లాడు కునే చోట, రెండు హృదయాలు ఊసులాడాలని తపించే వేళ నోటి మాటలు బయటకి రావటం కష్టం. మౌనమే మాటగా మారిన ఆ స్థితిని ఆమె గమనించింది.

నెమ్మదిగా అడుగులో అడుగులు వేసుకుంటూ ముందుకు వెళ్ళింది. అతని చూపులు దిగి వచ్చిన శోభన శృంగార దేవత లాంటి కన్నతల్లి అందాలను చూస్తున్నాయి. ఆమె రెండు అడుగులు వేసి నెమ్మదిగా గర్భ గుడికి ఉన్న ఒక స్థంభం చాటుకు కనుమరుగవ్వ బోయింది, కానీ ఆమె తన దృష్టి పథం నుంచి తప్పి పోకుండా ఆమెను అనుసరించాడు.

ఆమె చేతిని పట్టుకొని ముందు అతను నడుస్తున్నాడు. మంద గమని, గజగామిని తల్లి అతని వెంట నడుస్తుంది. అతని అడుగు పడినప్పుడల్లా ఆమె అడుగూ పడుతంది. పాణి గ్రహణంలా సప్తపదిలా మంటపంలో అతను ఆమె చేయి పట్టుకొని ఏడడుగులు నడిచారు. పరస్పరం అనురాగంతో చేసుకునే గాంధర్వ వివాహం జరిగింది. పరియణం, ఉద్వాహం, కళ్యాణం, పాణిగ్రహణం, పాణిపీడనం, పాణిబంధం, దారోప సంగ్రహణం, దార పరిగ్రహం, దారకర్మ, దార క్రియ జరిగినట్లే ఆమె భావించింది.

పాణి గ్రహణం : గ్రహణం అనగా తీసుకొనుట, స్వీకరించుట, పట్టుకొనుట అని అర్థం. పాణి గ్రహణం అంటే చేయిని పట్టుకొనుట. వధువు కుడి హస్తాన్ని వరుడు కుడి హస్తంతో పట్టుకోవటం పాణిగ్రహణం. అసలు వివాహమంటే ఇదే. జీలకర్ర – బెల్లం, మాంగళ్యధారణ, పాదపీడనం, తలంబ్రాలు ఇవన్నీ కాదు, అవన్నీ ఆనుషంగికాలు. అందుకే రామయణంలో జనక మహారాజు ”ఇయం సీతా మమసుతా సహధర్మ చరీ చవ | ప్రతిచ్ఛ చైనాం భద్రంతే పాణిం గృష్ణీష్వ పానినా|| ” అని రామునితో అంటాడు. పాణిగ్రహణం అంటే వివాహం, కన్యా దానం చేయాలి. దానం చేయటం అంటే చేతిలో విడువాలి కదా కన్య చేతిని వరుని చేతిలో కన్నతండ్రి ఇస్తే వరుడు తీసుకుంటాడు. ఇది ముహూర్తంలో జరగాలి కానీ ఈనాటి కాలంలో పురోహితులు జీలకర్ర బెల్లానికి ఇచ్చిన ప్రాధాన్యం పాణిగ్రహణానికి ఈయుట లేదనే విషయం తెలుసుకోవాలి.

సప్తపది -సఖాసప్తపదాభవ
వరుడు వధువు నడుముపై చేయి వేసి దగ్గరగా తీసుకొని అగ్ని హోత్రమునకు దక్షిణవైపున నిలబడి తూర్పు దిక్కు వైపుగా ఇద్దరూ ముందుగా కుడి అడుగు పెట్టి ఏడడుగులు నడవాలి.
1. ఏకం ఇషే విష్ణుః త్వా అన్వేతు … ఈ మొదటి అడుగుతో విష్ణువు మనిద్దరినీ ఒక్కటి చేయుగాక.
2. ద్వే ఊర్జే విష్ణుః త్వా అన్వేతు…. ఈ రెండవ ఆడుగుతో మనిద్దరకు శక్తి లభించు నట్లు చేయు గాక.
3. త్రీణి వ్రతాయ విష్ణుః త్వా అన్వేతు… ఈ మూడవ అడుగు వివాహ వ్రత సిద్ధి కొరకు విష్ణువు అనుగ్రహించు గాక.
4. చత్వారి మయోభవాయ విష్ణుః త్వా అన్వేతు… ఈ నాలగవ ఆదుగు మనకు ఆనందమును విష్ణువు కలిగించు గాక.
5. పంచ పశుభ్యోవిష్ణు త్వా అన్వేతు.. ఈ ఐదవ ఆదుగు మనకు పశుసంపదను విష్ణువు కలిగించు గాక.
6. షృతుభ్యో విష్ణుః త్వా అన్వేతు… ఈ ఆరవ అడుగు ఆరు ఋతువులు మనకు సుఖమునిచ్చు గాక.
7. సప్తభ్యో హోతాభ్యో విష్ణుః …ఈ ఏడవ అడుగు గృహస్థాశ్రమ ధర్మ నిర్వహణకు విష్ణు అనుగ్రహించు గాక.

స్త్రీ పురుషులు గాంధర్వ వివాహం ఆగలేని కోర్కెతో సంగమాభిలాష ఉదృతమై రమించాలనే కోర్కెతో చేసుకొనేది గాంధర్వ వివాహం. స్త్రీ పురుషులు మంచి చెడుల విచక్షణ కలిగి ఉండి ఇష్టపడి పెద్దల అంగీకారం, ప్రమేయము లేక పోయినా తమంత తాముగా రహస్యముగా వివాహం చేసుకొనడాన్ని గాంధర్వ వివాహము అని అంటారు. ఇతః పూర్వము శకుంతల దుష్యంతుల వివాహము ఈ విధము గానే జరిగిగింది. గంధర్వులు, రాజులు, చక్రవర్తులు ఈ విధమైన వివాహము చేసుకునేవారు. గాంధర్వ వివాహం లో స్త్రీ పురుషుల మధ్య ఆగలేని ఆపుకోలేని బలీయమైన పరస్పర శృంగార సంగమ రతికేళి వాంఛతో రతి క్రీడకు సంసిద్ధమై ముందుగా గాంధర్వ వివాహం చేసుకొంటారు ఇద్దరూ.

ఆమెకు తెలుసు పాణిగ్రహణం తర్వాత జరగవలసిన కార్యం శోభనం అని.
ఆమె కంటిపాపలు తత్తరపడుతున్నాయి. జీవితంలో తొలి శోభన కార్యానికి సిద్ధమయ్యే నవ యవ్వన నూత్న వధువులా కన్నెపిల్లలా వుంది ఆమె. మాటలతో చెప్పని రసమయ శృంగార భావం ఇద్దరిలోనూ గుసగుస లాడుతోంది. తనయుని చూపులు ఆమెను నిలువెల్లా తాకుతున్నాయి కాంక్షతో. అతని చూపులు ఆమె లోని అణువణువునూ శిరస్సు నుంచి పాదాల వరకూ నిశితంగా గమనిస్తున్నాయి. అ చూపుల తాకిడికి ఆమె వళ్ళంతా పుత్రుడు తడిమినట్లుంది. కంటి చూపులతోనే ఆమె లోని అణువణువునూ స్పరిస్తున్నాడు.

భారతీదేవి అత్యంత సౌందర్యరాశి.

బాహూ ద్వౌచమృణాలమాస్యకమలం లావణ్యలీలాజలం
శ్రోణీతీర్థ శిలాచ నేత్రశఫరంధమ్మిల్ల శైవాలకమ్
కాన్తాయాః స్తన చక్రవాక యుగలం కన్దర్పబాణానలై
ర్దగ్ధానా మవగాహ నాయ విధినా రమ్యం సరోనిర్మితమ్

ఆమె బాహువులు రెండూ తామరతూండ్లు. ముఖం పద్మం. నీళ్ళు ఆమె శరీరపు లావణ్య ప్రవాహం. పిరుదులు స్నాన ఘట్టాలు. కన్నులు చంచలము లైన బేడిసలు. ముక్తా విభూషిత మైన కేశ బంధం నీటిపై తేలిన నాచు. చన్నుగవ చక్రవాక పక్షుల జంట. మన్మథుని బాణాగ్ని సోకి నిలువెల్లా దహించుకొని పోతున్న ఆర్తులు తాప శాంతికై ఓల లాడేందుకు బ్రహ్మదేవుడు నిర్మించిన సరోవరం ఆమె.

భారతీదేవి అత్యంత అతులిత అసామాన్య అపురూప అనన్య అసాధారణ అమోఘ అనంత అందాల అగణితగుణ సౌందర్య సోయగ శోభన శుభాంగ రతి రమ్య స్వరూప సుకుమార కుసుమ కోమల ప్రౌఢ పొంగుల పరిపూర్ణ పరిణిత ప్రమోద కామమదోన్మతవిలసిత మదన మోహన మనోహరస్త్రీత్వ రూప లలిత లావణ్య సువిశాలమృగనయన ధవళదంత సుధామృతా సుమధురామృతా ధర ద్వయ సుబాహుమూల సుగంధ స్వేదనామృత సుమధురస్వర సుందర సౌభాగ్య సుబాహు సుకర్ణ సుకర మృదుపాద నీల సుదీర్ఘ కేశ కరాళ కుంతల చంచరీక చికుర సుమేధ సహృదయ సులక్షణ సమ్మోహన సుగుణ సంపూర్ణ సువర్ణ సుగంధ శరీర సునంద శశాంకవదనార వింద సరస రసజ్ఞ శుభాంగ నిమ్నోన్మత తనూమధ్యమ మృదు ఘన జఘన విశాల విస్తార కటివలయ విద్యుల్లతా విగ్రహ భార కుచోద్వృత్త కుంభ నితంబ నతనాభి విరిసిన వికస్మిత విస్ఫారిత విశాల సౌగంధికా పుష్పదళాకృత వికచాబ్ద భగాధర ఘనశోభన సుకీల సువిశాల భగమదోన్మతారసామృతభాండ విస్తార నిమ్న తటాక భగక్షేత్ర సర్వాంగ శోభనాలంకార భూషిత ధవళ వస్త్ర శోభిత సరసరసజ్ఞ శృంగార రతికేళీ విలాస సుందరీ మణి.

ఆమె పాదములు లేత చిగురాకువలె మృదువుగాను, ఆమె తొడలు బంగారు రంగుకలిగి అరటి బోదేలవలెను, చేతులు అనురాకాతిలా మనోహరము గాను, కంఠము శంఖమువలెను, ఆమె నడుము ఉన్నట్టా లేనట్టా అన్నట్లు శూన్యముగను, ఆమె భార చన్నులు చనుగుబ్బలు నేత్రపర్వముగాను, ఆమె నుదురు చంద్రవంక వలెను, ఆమె జడ గండు తుమ్మెదల వరుసలవలెను, ఆమె చూపులు మన్మధ బాణముల వలెను కను బొమ్మలు మన్మధుని వింటి కొనలవలెను ఆమె వాక్కులు మనోల్లాసముగాను, ఆమె మోము చంద్రబింబ సమానము గాను ఉండును.

ఆమె మొల ప్రదేశము అత్యంతవిశాలంగా విస్తరించి ఈ భూమిమీది నవ ఖండాల్నీ ఏలటానికి సరిపోయంతగానూ, ఆపై దిట్టమైన ఆమె మడికట్టు జఘనాలు చక్రముల నాజ్ఞాపిస్తున్నట్టుండేవి గానూ, చన్నులను చాలా పెద్దగా ఎంతో ఉన్నతమైనవిగా సృష్టి చేసిన బ్రహ్మ దేవుడు నడుము భాగం దగ్గఱ కొచ్చేసరికి దాన్ని సృష్టి చేయడం మఱచిపోయినట్టున్నాడు.

ఆమె చంచరీక చికుర.(అనగా తుమ్మెదల వంటి నల్లని కేశపాశము కలది)

తత నితంబాభోగ ధవళాంశుకములోని, యంగదట్టపుఁ గావి రంగువలన
శశికాంతమణిపీఠి జాజువాఱఁగఁ గాయ, లుత్తుంగకుచపాళి నత్తమిల్లఁ
దరుణాంగుళీ ధూతతంత్రీస్వనంబుతో, జిలిబిలిపాట ముద్దులు నటింప
నాలాపగతిఁ జొక్కి, యరమోడ్పుఁగనుదోయి, రతిపారవశ్య విభ్రమము దెలుపఁ
బ్రౌఢిఁ బలికించు గీత ప్రబంధములకుఁ
గమ్రకరపంకరుహ రత్న కటక ఝణఝ
ణ ధ్వనిస్ఫూర్తి తాళమానములు గొలుప
నింపు దళుకొత్త వీణ వాయింపుచుండి.

ఒత్తు కొనివచ్చు కటికుచో ద్వృత్తి జూచి
పొలతి తనుమధ్య మెచటికొ తొలగి పోయె
ఉంఢె నేనియు కనబఢ కుంఢు నటవె
ఉథ్ధతుల మథ్య నిరుపేద కుంఢ దరమె!

సృష్టించ గానే ఆమె మేని సింగారాన్ని చూచి మోహంలో పడిపోయాడో ఏమిటో? బ్రహ్మ దేవుడుకి ఇది అలవాటే. సరస్వతిని సృష్టించగానే మోహించి కూతురినే పెళ్లి చేసుకొని ఆమెతో శృంగార రతి కేళి జరిపాడు. ఈ భారతీ దేవిని సృష్టించి భూమికి పంపి ఆమె కోసమే ఆమె కోర్కెలు దీర్చ డానికి వేరొక మగాడికి సాధ్యం కాదని గ్రహించి ఆమె గర్భాన శివలింగ మంత లింగంతో శివుని అంశతో ఆమెకు పుత్రుడిని పుట్టించాడు ఆమె మదనోన్మత శృంగార రతి కేళీ విలాసానికై.

మరో పాట విన్పిస్తుంది.
శివరంజనీ నవ రాగిణీ
శివరంజనీ నవరాగిణీ వినినంతనే
నా తనువులోని అణువణువు కరిగించే అమృతవాహిని ఆ ఆ ఆ
శివరంజని నవరాగిణీ ఆ ఆ ఆ ఆ
రాగాల సిగలోన సిరిమల్లివి…
సంగీత గగనాన జాబిల్లివి రాగాల సిగలోన సిరిమల్లివి…
సంగీత గగనాన జాబిల్లివి ..స్వర సుర ఝురీ తరంగానివి
సరస హృదయ వీణా వాణివి ..శివరంజనీ నవరాగిణీ ఆ ఆ ఆ ఆ
ఆ కనులు పండు వెన్నెల గనులు. ఆ కురులు ఇంద్రనీలాల వనులు
ఆ వదనం అరుణోదయ కమలం.. ఆ అధరం సుమధుర మధుకలశం శివరంజనీ నవరాగిణీ
ఆ జనకుని కొలువున అల్లనసాగే జగన్మోహిని జానకీ
వేణుధరుని రధమారోహించిన విధుషీ మణి రుక్మిణీ
రాశీకృత నవరసమయ జీవన రాగచంద్రికా
లలిత లావణ్య భయద సౌందర్య కలిత చండికా
రావే రావే నా శివరంజనీ మనో రంజనీ రంజనీ
నా రంజనీ నీవే నీవే నాలో పలికే నాదానివీ
నీవే నా దానివీ నా దానివి… నీవే నాదానివీ

చివరలో కొడుకు శృతి కలిపాడు.
నీవే నా దానివీ నా దానివి… నీవే నాదానివీ అంటూ
అమ్మా ఈ పాట వింటుంటే నీ గురించి వ్రాసారేమో అన్పించింది అన్నాడు.

శివా, అ పాట తూర్పు పడమర చిత్రంలోనిది. ఈపాట అంటే నాకూ చాలా ఇష్టం. శివరంజని రాగంలో స్వరపరిచిన పాట అది. ఎక్కువ వయసు తేడా కలిగిన మనుషుల మధ్య లైంగిక సంబంధాల గురించి సినిమాలో చూపించడం ద్వారా భారతీయ సామాజిక కట్టుబాట్లను సవాలు చేసింది. సినిమా విడుదల కాగానే వివాదాలకు దారితీసింది. ఈ సినిమాలో ప్రసన్న (కమల్ హాసన్) తల్లి వయసున్న భైరవి (శ్రీవిద్య)ను ప్రేమిస్తాడు. ప్రసన్న తండ్రి భైరవి కూతురు రంజిని (జయసుధ) ను ప్రేమిస్తాడు. మిగతా సినిమా ఈ నలుగురి చుట్టూ, వారి సమస్యల చుట్టూ తిరుగుతుంది. తెలుగులో తూర్పు పడమర పేరుతో పునర్మించబడింది. చూసావా శివా అ సినిమా?

చూసానమ్మా అన్నాడు, నవ్వుతూ. కానీ సినిమాలో ముగింపు నచ్చలేదు. శ్రీవిద్య ను కమల్ హాసన్ పెళ్లి చేసుకొంటే బాగుండేది, అన్నాడు.

శివా, నాకూ అలాగే అన్పించింది. పెళ్లి చేసుకోక పోయినా ఆ రెండు జంటలూ లైంగిక సంబంధం అంతర్లీనంగా శృంగారం చూపించాడు ర్శకుడు. చూసే వాళ్ళ ఊహలకే వదిలేశాడు,అన్నది అ తల్లి.

గర్భగుడి చుట్టూ అడుగులో అడుగు వేస్తూ తిరుగుతున్నప్పుడు ఆమె మీద పడిన నిండు పున్నమి వెన్నెల కిరణాలు ఆమె మేని ఛాయని ద్విగుణీకృతం చేశాయి. వన్నె తగ్గని నిగనిగా మెరిసే నున్నటి దేహ కాంతి ఆమెది. ఆ కాంతిలో, దేవుడి ముందు విచ్చుకున్న చేమంతులదో ఆమె పిక్కలు దాటిన సుదీర్ఘ కేశ వాల్జడలో నిండుగా బెట్టిన మరు మల్లెలదో. ఆమె దేహాన్నుంచి వచ్చే మదోన్మత సుగంధమో తెలీకుండా ఉంది అక్కడ వ్యాపించిన మత్తైన సువాసన. పెదవులు మూగబోయి కనులు మాత్రమే ఎదురెదురుగా మట్లాడుకునే వేళ, ఆమె అతనితో వీలైనంతగా కళ్ళు కలపటాన్ని తప్పించ సాగింది. స్త్రీ పురుషుల మధ్యన ఉండే ఒక ప్రణయ శృంగార భావనతో నిండిపోయిoది వాతావరణం. ఈ ప్రణయ శృంగార భావాలకు మూలమైన ఆ పరాత్పరుడి లీలనో, ఏదేమైనా ఒకరి కొకరు నోరు తెరిచి చెప్పకుండా ఇద్దరి మనసులలో ఆ ప్రణయ భావ తరంగాలు చేరాయి. వారి మనసు లో శృంగార భావ తరంగాలు ఉవ్వెత్తున లేచి అలలుగా కుదిపేస్తూ మన్మధ బాణాలు వారిద్దరినీ తాకాయి. మన్మధుని బాణాలకు మహర్షులు సైతం కామానికి దాసులు అవుతారు.

అమ్మా నిన్ను చూస్తుంటే శ్రీనాధుని స్త్రీ వర్ణన గుర్తుకొచ్చింది. ప్రభంధ నాయికలు – అష్టవిధ నాయికల లో అభిసారిక విరహోత్కంఠితలా ఉన్నావు.

నీకు అభిసారిక, విరహోత్కంఠిత లా గురించి కూడా తెలుసా? ఏమిటా వర్ణన, చెప్పు, అన్నది

సొగసు కీల్జడ దాన సోగ కన్నుల దాన
వజ్రాల వంటి పల్వరుస దాన
బంగారు జిగి దాన బటువు గుబ్బల దాన
నయమైన యొయ్యారి నడల దాన
తోరంపు గటి దాన తొడల నిగ్గుల దాన
పిడికిట నడగు నెన్నడుము దాన
తళుకు జెక్కుల దాన బెళుకు ముక్కర దాన
పింగాణి కనుబొమ చెలువు దాన

మేలిమి పసిండి రవ కడియాల దాన
మించి పోనేల రత్నాల మించు దాన
తిరిగిచూడవె ముత్యాల సరుల దాన
చేరి మాటాడు చెంగావి చీర దాన

నేను అంత అందంగా వుంటానా? అన్నది. నీవు వర్ణిస్తుంటే నాలో ఇంత
అందాలు ఉన్నాయా అన్పిస్తుంది.
అంతకంటే ఎంతో బాగుంటావమ్మా, నీ పైన నేను ఒక పద్యం వ్రాశాను. అన్నాడు

నామీదా? ఏమిటా పద్యం చెప్పరా అన్నది
శ్రీమద తల్లి భారతికి కామమదోన్మత ముద్దులాడికిన్‌
సామజ యానకున్‌ మిగుల జక్కని యింతికి కృష్ణవేణికిన్
కమ్మని నీమదా మృతము జుర్రెద కుంభనితంబ సుందరీ
నామది నీదు మోహము క్షణంబును దీరదు తల్లిభారతీ!

అంత మోహమా నామీద నీకు, అన్నది. అవునమ్మా ఇప్పుడు నీవెలా ఉన్నావో చెప్పనా

మహా చీనంలో ప్రత్యేకించి నేయించిన నాజూకు నాచుపచ్చ హోంబట్టుపై, కాంచీపురపు బంగారు బుటాతో మామిడిపిందెల అంచు చీరె, చాటున దోబూచులాడే లేత కుచాగ్రాలను దాచే వ్యర్ధప్రయత్నం చేస్తున్న కుంకుమ రంగు మహాలంక రవపట్టపు రవికె, దానిపై ఆరుపేర్ల సువర్ణ పణహారం, శంఖాన్ని పోలిన మెడచుట్టూ రవ్వల కంఠా భరణం, వసంతర్తాగమనం తెలియజేసే మొదటి మామిడి పిందెవంటి చుబుకంపై మూడు చుక్కల పచ్చబోట్టు, సంకర్షణుని హలాగ్రంలా కోటేరేసిన నాసాగ్రంపై మంచిముత్యపు నత్త్తు, బెత్తెడు జారిన జంట సంపెగలవంటి చెవులపై ఉయ్యాలలూగే కుండలాలు, మహాసాగరమువలె సమస్త భూమండలాన్నీ తమలోతుల్లో దాచగల కాటుకదిద్దిన కళ్ళు, భ్రూమధ్యంలో ఎర్రని దోసపిందె బొట్టు, విశాలమైన పాపిట పచ్చల రావిరేకు, తుమ్మెద రెక్కలను తలదన్నే కచసంపదను ముత్యాల సరాలతోనూ సన్నని కనకాంబరాలతోనూ పేనిన బారెడు జడ, ఎడమ భుజంపై పడగెత్తి నునువైన చామనఛాయ దండను చుట్టిన వాసుకీబంధపు వెండి వంకీ, ముంజేయి నుండి మోచేతి వరకూ తీర్చిన రత్నమయమైన కంకణాల బరువుకు వణికే పల్లవ కోమలములైన బాహువులు, అర్ధచంద్రమను బోలిన నాభిని తనలో దాచిన ఆకాశము వంటి నడుముకు వెండి గంటలు కూర్చిన కెంపుల వడ్డాణ్ణం, కస్తూరికాది పాద లేపనాలతో మిశ్రితమైన లత్తుకతో అరుణకాంతులు వెదజల్లే పాదద్వయం.. రత్న మంజూషపై అవి మోపినప్పుడు చేసిన మణికింకిణుల కణక్కణ నాదాలకు దేవుళ్ళే నిశ్చేష్టులై చూసే అసమాన సౌందర్యరాశీ, అలౌకిక లావణ్యమణీ, కృష్ణవేణీ. నీవే

నీవు మానవ సుందరి కాదు దేవలోకంనుండి వచ్చిన ఇంద్రాణి వా!’ లేక నాగలోకంనుండి వచ్చిన ఉలూచీ దేవియా?’ మచ్చెకంటి, సాగర గర్భాన ఉదయించిన లక్ష్మీదేవివా!’ పీతవర్ణపు చీరెలో వసంతుని సహోదరి, కామునికై వచ్చిన రతీదేవియా?’ నీవు దేవతలనే సృష్టించిన జగన్మాత ఆదిపరాశక్తి స్వరూపమే నమ్మా.

నిన్ను చూస్తుంటే శ్రీ శంకర భగవత్పాద విరచిత శ్లోకంలో, శంకరులు భగవతి శ్రీ లలితాంబికా నూగారునే వర్ణించి నట్లున్నావు.

“యదేత త్కాళిందీ తనుతర తరంగాకృతి శివే
కృశే మధ్యే కించిజ్జనని ! తవ యద్భాతి సుధియామ్ !
విమర్దా దన్యోన్యం కుచకలశయో రంతరగతం
తనూ భూతం వ్యోమ _ ప్రవిశ దివ నాభిం కుహరిణీమ్ !!”

జగన్మాతా ! ఈశ్వరుని ఇల్లాలా ! పార్వతీ ! నీ యొక్క సన్నని నడుము నందు ముందు కన్పడే నూగారు అనే చిన్న వస్తువు, యమునానది యొక్క మిక్కిలి చిన్నదీ సన్ననిదీ అయిన తరంగము వంటి రూపం కలదై , నల్లగా ప్రకాశిస్తూ న్నది. దానిని చూచిన విఙ్ఞులకు నీ కలశముల వంటి కుచములు పరస్పరము ఒరసి కోవడం వలన వాటిమధ్య వుండే ఆకాశము ఆ ఒరపిడికి ఆగలేక, నలిగి పోయి, సన్నగా క్రిందికి బొడ్డు వరకు లక్క జారినట్లు జారినదిగా కనబడు తున్నది.

(కుంభముల వంటి స్తనముల యొక్క పరస్పర సంఘర్షణ వల్ల వాటి మధ్య ఉండే నీలి రంగు గల ఆకాశం , నలిగి కరిగి, నాభి వరకూ జారిందనీ, దానిని చూచిన విఙ్ఞులు రోమావళి అని చెపుతున్నారని భావము. )

సౌందర్య లహరి శ్లోకము – 78 ఈ శ్లోకం లో భగవతి నాభి వర్ణించబడింది .

“స్థిరో గంగావర్తః _ స్తన ముకుళ రోమావళి లతా
కలావాలం కుండం _ కుసుమ శరతే జోహుత భుజః !
రతే ర్లీలాగారం _ కిమపి తవ నాభి ర్గిరిసుతే
బిలద్వారం సిద్దే _ ర్గిరిశ నయనానాం విజయతే !!”

తల్లీ! పార్వతీదేవీ ! నీ నాభి, కదలిక , వినాశమూ లేని స్థిరమైన గంగానది లోని నీటి సుడి . నీనాభి స్తనములనే పూలమొగ్గలను పూసిన నూగారు అనే తీగకు పాదు . నీ నాభి, మన్మథుడి తేజస్సు అనే అగ్నికి హోమ గుండము. నీ నాభి, రతీదేవికి క్రీడాగృహము. నీ నాభి ఈశ్వరుని నేత్రముల యొక్క తపస్సిద్ధికి గుహాద్వారము. ఈ విధంగా నీ నాభి వర్ణించడానికి వీలు కానంత (అనిర్వాచ్యమైన) శోభను కలిగి ప్రకాశిస్తున్నది.

సౌందర్య లహరి శ్లోకము – 79

ఈ శ్లోకము లో శంకరులు జగన్మాత యొక్క సన్నని నడుము వర్ణించారు.

“నిసర్గ క్షీణస్య _ స్తనతటభరేణ క్లమజుషో
నమన్మూర్తే ర్నారీతిలక శనకై స్త్రుట్యత ఇవ
చిరంతే మధ్యస్య _ తృటిత తటినీ తీరతరుణా
సమావస్థాస్థేమ్నో _ భవతు కుశలం శైలతనయే !!”

నాభికి దిగువన నుండు అధో లోకములను ఎగువన వుండు ఊర్ధ్వ లోకములను ఈ కటి ప్రదేశము సంధాన పరచును. ఈ రెండు లోకములకు
మధ్య సంతులనత నడుము దగ్గర చక్కగా సూచితమగును.ఈ సంతుల
నతను సూచించే భాగము కనుకనే జ్యోతిశ్శాస్త్రము నందు ఈ కటి
ప్రదేశము తులారాశికి సంబంధించినది గా చెప్పుదురు. ఇక పైన ఉండు
స్తనములకు క్రింద ఉండు పిరుదులకు మధ్యవుండు ఈ సన్నటి కటి భాగము చక్కని పొందిక తో సౌష్టవ అమరికను సూచించును. అందు చేతనే సన్నని నడుము సాముద్రిక శాస్త్రము నందు మంచి లక్షణం గా చెప్పబడింది .

అమ్మ వారి కటిస్థలము కృశించినట్లు ఉండును. అనగా సన్నగా వుండును. శరీరాకృతికి చక్కని అందము చేకూర్చును.

“లక్ష్యరోమలతాధారతాసమున్నేయమధ్యమా”
అని లలితాసహస్రనామాలలో అమ్మ వారికి ఒక నామము కలదు.
“పైకి ఎగ బ్రాకెడు లతవలె కనబడు నూగారు (రోమరాజి) అగ్రమునందు ఫలములవలె స్తనములు కనిపిస్తాయి.

కాబట్టి ఇట్టి నూగారు అను లతకు వెనుక సన్నముగా నైననూ ఒక ఆధారము ఉండి తీరవలెను. ఆ ఆధారమునే నడుము గా అనుకొన వలసి వచ్చును. అన్నంత సన్నముగా అమ్మవారి నడుము ఉండునట!

ఆహా! శివా, ఇంత అందం నాలో ఉందని నీవు చెబితేనే తెలిసింది. శివా, నన్ను జగన్మాత ఆదిపరాశక్తి స్వరూపమే అన్నావు. నా లోని అణు వణువును వర్ణిస్తన్నావు. జగన్మాత నే శివుడు పెళ్లి చేసుకొన్నాడు.
నీవు అ పరమ శివ స్వరూపమా?

నవయువకుడైన అతడిని, అతనికి కన్నతల్లి అయిన నలభై యేళ్ళ ఆమె ప్రౌఢ మనస్సునీ మన్మధ శరాలు మీటుతున్నాయి. మనస్సు చెప్పిన దానికి వివేచన జత చేసే ప్రౌఢ వయసు ఆమెది. మనసు కోరిన దానిని సొంతం చేసుకునే యవ్వనం అతనిది. చొరవ చెయ్యటానికి జంకే వరస అతనిది. అతడిని అనువు గాని చొరవ చేయకుండా చూసే భాద్యత ఆమెది. ఆ దేవుని సమక్షంలో ఏది జరిగినా ఆయన అనుమతి లేకుండా అనుగ్రహం లేకుండా మాత్రం జరగవు కదా.

నెమ్మది నెమ్మదిగా వారిద్దరి మధ్యన దూరం తరిగి పోతూంది. కారణం అతను వేగంగా నడవటం కాదు ఆమె మందగమన కావటమే. గర్భగుడికి ముందర ఉన్న ప్రధాన మటపం లోకి ప్రవేశించింది. ఆమె పెద్ద సళ్ళు, పిర్రలు ఊగుతుంటే, నిడుపాటి నల్లని వత్తైన కురుల వాల్జడ పిరుదలు దాటి లావైన జఘనాలు గుండ్రటి ఎత్తైన విశాలమైన పిర్రల మీదుగా పిక్కల దాకా అటూ ఇటూ లయబద్ధం గా సయ్యాట లాడుతూ కదులుతుంది. వాల్జడ నిండుగా లంకరించిన మల్లె మాలల సుగంధం గాలి లో వ్యాప్తి చెంద పుత్రునిలో శృంగార భావతరంగాలు ఉవ్వెత్తున చెలరేగాయి.

గర్భ గుడి ద్వారానికి అతి సమీపంలో నిలిచింది ఆమె. ఆమె గుండె కొట్టు కుంటున్న చప్పుడు ఆమెకే స్పష్టంగా వినిపిస్తుంది వెనుక నుంచి చేరువౌతున్న కొడుకు అడుగుల చప్పుడుతో పాటుగా. ఆ అడుగులు అత్యంత సమీపానికి వచ్చి ఆగాక ఆమె కళ్ళుమూసుకుని చేతులు జోడించి ఎదురుగా ఉన్న స్వామివారి విగ్రహానికి నమస్కరించింది. ఆమె హృదయ స్పందన ఆమెకి తెలుస్తూనే ఉంది. తలతిప్పి పక్కకి చూసింది, దేవునికి నమస్క రిస్తున్న కొడుకు తల్లి వైపు చూశాడు. ఇద్దరు కళ్ళూ కంపిస్తున్న ఎదుటివారి పెదవులని చూశాయి. పలక లేని భావాలు మాటలుగా రాని వేళ ఆ భావాల తీవ్రతని అందించటానికి మరేదో కావాలని తపన పడే అధరాల ప్రకంపన అది. ఆమె ఒక లిప్త కాలం కొడుకు కళ్ళల్లోకి చూసింది. స్త్రీ మాత్రమే పురుషుడి కళ్ళల్లో చదవ గలిగిన భావాలు అవి.

ఆమె చూపులు కిందకి దించింది, అవి గుడి గడపని తాకుతున్నాయి. మదువైన స్పర్శ ఆమె కుడి భుజం మీద తాకింది, చాలా సున్నితమైన స్పర్శ తగిలీ తగలనట్లుగా. ఆమె రక్తం పరుగులు పెట్టింది. ఆమె దేహం ఒక్కసారి బిగదీసుకుని మళ్ళి మాములుగా అయింది. నరనరాల్లో విద్యుత్తు ప్రవహించి నట్లున్న ఆమె వంచిన తల ఎత్తలేదు. అతని చెయ్యి ఆమె భుజం మీద నుంచి నెమ్మదిగా జారి నునుపైన జబ్బల మీదుగా మోచేతిని దాటి చెయ్యందుకున్నాడు. నెమ్మదిగా వెనుకకు అడుగులు వేశాడు. అతనితో పాటే ఆమె, అడుగులు వేసింది. ఇద్దరూ మంటపం మధ్యలోకి వచ్చారు. ఆ సమయంలో మంటపం నడి మధ్యన వారు దిగి వచ్చిన శివ పార్వతులు, రాధాకృష్ణుల వలె, రతీ మన్మధుల వలె, తారా శశాంకుల వలె ఉన్నారు.

సిగలొ.. అవి విరులో.. అగరు పొగలో.. అత్తరులో..
మగువ సిగ్గు దొంతరలో.. మసలె వలపు తొలకరులో..
ఎదుట నా ఎదుటా ఏవో సోయగాల మాలికలు..
మదిలోనా గదిలోనా… మదిలోనా గదిలోనా…
మత్తిలిన కొత్త కోరికలూ…నిలువనీవు నా తలపులు..
నిలువనీవు నా తలపులూ.. నీ కనుల ఆ పిలుపులూ..
జరిగి ఇటు ఒరిగీ… పరవశాన ఇటులే కరిగి
చిరునవ్వుల అర విడినా.. చిగురాకు పెదవుల మరిగీ..
మరలి రాలేవు నా చూపులూ.. మరీ మరీ ప్రియా ప్రియా
మరలి రాలేవు నా చూపులూ.. మధువుకై మెదలు తుమ్మెదలూ…

అతను వంచుకున్న తల్లి ముఖం లోకి తేరపార చూశాడు, ఆమె అతని కళ్ళలోకి చూడలేక పోయింది, నెమ్మదిగా అతని చేతిలో చెయ్యి ఉంచే అక్కడనే మంటపంలో కింద కూర్చుంది. కాళ్ళు ఒక పక్కగా మడిచి వాలుగా అతని వైపుగా వాలి కూర్చుంది ఆమె. కన్నులు అరమోడ్పు లౌతున్నవేళ తల్లి వెంటే అతను కూడా ఆమె పక్కనే కూర్చున్నాడు. చీర అంచుల వెంబడి మొగ్గ తొడిగిన పద్మాల్లా ఉన్న తల్లి పాదాలని తన కుడి చేతితో తాకాడు.

ఆమె కాలి వేళ్ళని దగ్గరగా మడిచింది, కొడుకు స్పర్శ ఏ భావాలను ఆమెలో కదిలించిందో మరి అప్పుడు. తన కుడి చెయ్యి తల్లి పాదాల మీద ఉండగానే అతను తన ఎడం చేతిని తల్లి భుజంమీద వెయ్యాలని చాపాడు. అది ఆమె మెడ కింద రవిక కప్పని ప్రాంతంలో తాకింది. ఆమె ఒక్కసారిగా నిటారుగా అయ్యింది, ఏవో ప్రకంపనలు ఆమె వెన్నులో నుంచి పాకి వళ్ళంతా ప్రసరించాయి. అతని చెయ్యి నెమ్మదిగా కదిలి ఆమె భుజం మీదకి చేరుకుంది. ఒక్క సారి తల్లి భుజం మీద నొక్కి ఆమెను దగ్గరగా పొదువు కున్నాడు అతను. ఆమె కొడుకు గుండెల మీదకి చేరుకుంది.

నలభై రెండు సంవత్సరాల నిండు స్త్రీత్వం పొంగారు ప్రౌఢ, పిక్కలు దాటిన నల్లని వత్తైన పొడవాటి వాల్జడలో తురిమిన మత్తెక్కించే తెల్లని మల్లెలు, నిండైన అవయవ సంపదతో అలా గుండెల్లో ఒదిగితే తట్టుకోగలిగే స్థైర్యాన్ని అతనికి ఆ దేవుడే ఇచ్చాడో లేక పార్వతీ దేవి రూపమైన తల్లే అతనికి చనుబాల నిచ్చినప్పటినుంచీ, గోరుముద్దల పెట్టినప్పుడు రంగరించి పెట్టిందో. తల్లిని గట్టిగా హత్తుకొన్నాడు. చిన్నతనము నుంచీ తల్లి అందాలను చూస్తూ యెన్నోసార్లు తల్లిని రమిస్తిన్నుట్లు ఊహిస్తూ హస్తప్రయోగం చేసుకొన్న కొడుకు, ఇప్పుడు అ తల్లి తన కౌగిలి లో ఒదిగి పోతే…అ అపురూప సౌందర్య రాశి అతనికి తల్లి ఐనా ప్రౌఢ పొంగుల స్త్రీ, అతను యవ్వనంలోవున్నమగాడు. బిగికౌగిలి లో ఆమె స్థనాలు అతని గుండెలకు తాకుతున్నాయి.

రాధమ్మ కృష్ణుని సందిట చేరినట్లున్న ఆమనోజ్ఞ స్థితిలో ఒక్క క్షణ౦ అనుభూతి చెందిన తరువాత ఆమె పాదాల మీద ఉన్నతన కుడి చేతిని తీసి తల్లి భుజం మీద ఉన్న పైట మీద వేశాడు. కొడుకు తన పైట లాగేస్తూ ఉంటే ఆమె కొద్దిగా తలెత్తి మరల తల దించుకుంది. ఆ ఒక్క క్షణంలో అతను చేతితో తల్లిని బలంగా పొదివి పట్టుకుని ఆమె పైటని తన రెండవ చేతితో సున్నితంగా లాగేశాడు. పైట చెంగు జారి ఆమె వడిలో పడింది, అప్పుడు ఆమెలో కోరికని దాచలేక దాచలేక దాస్తున్న ఆమె నిండైన స్థనాలను కప్పిన రవిక. కోరికతో నిండిన స్థనాలు ఆమె తీసుకునే బరువైన శ్వాసకి నిండుగా పొంగుతోంది. ఆమె తన రెండు చేతులను అడ్డుగా పెట్టుకునే ప్రయత్నం చేయబోయింది కానీ అతను వారించాడు. తల్లి ఎడం చేతిని తన ఎడమ చేతితోనూ, ఆమెకుడి చేతిని తన కుడిచేతితోనూ పట్టుకున్నాడు, ఆమె కళ్ళు మూసుకుని పొంగారు పాలిండ్ల బిగువులని అతని కళ్ళ ముందు నిలిపింది. ఆమె పాలిండ్లనుకొడుకు కాంక్షగా ఆశతో చూస్తున్నాడు.

వారిద్దరినీ ఆపరాత్పరుడు, ఆదిమాత చూస్తున్నారు. శృంగార రతికేళి వాంఛతో తాను సృష్టించిన పుత్రుడు శివుడు నే పెళ్లాడిన పార్వతీమాత భూమిపై భారతీదేవి రూపంలో పుత్రుడు తో సంగమించ బోయే అ అపురూప దృశ్యాన్ని చూస్తూ శివుడు పార్వతీదేవి తో అన్నాడు చిరునవ్వుతో, వారిద్దరూ మన అంశ తో భూమి లో జన్మించారు. ఆమె సంపూర్ణ స్త్రీ సౌందర్య శుభ లక్షణాలు గల స్త్రీ. నీ అంశ తో జన్మించింది

స్త్రీ యొక్క సర్వాంగాలు సౌందర్య శోభితాలుగా ఉండాలి. శివుడు పార్వతితో చెప్పిన సంపూర్ణ స్త్రీ సౌందర్య శుభ లక్షణాలు:
మదపుటేనుగు వంటి నడక (గజగామిని) కలిగి, బాగా గుండ్రని ఎతైన పిరుదులు (కుంభనితంబిని=బోర్లించిన కుండల్లాంటి పిర్రలు) కలిగి బాగా సన్ననైన నడుము కలిగి, ఒకదానినొకటి ఒరుసుకునే ఎతైన గుండ్రని వక్షోజాలు కలిగి వుండాలి. ఎక్కువ లావు, ఎక్కువ సన్నము లేక మధ్యమ స్థాయిలో వుండి, తల పైన, మర్మ స్థానాలలో తప్ప మిగిలిన దేహ భాగాలలో అనవసర రోమాలు లేకుండా చర్మమంతా నునుపుగా, మెరుపుగా ఉండాలి. నల్లగా వత్తుగా మృదువుగా మెరిసే పొడవైన కురులు (సుదీర్ఘ కుంతల) పిక్కలు దాటేలా, సమతలమైన భూమి మీద నడిచేటపుడు అడుగు జాడలు స్పష్టంగా కనిపించే పాదాలు కలిగి వుండి, బొటన వేలంత ప్రమాణంగా ప్రధాక్షినాకృతి లో సుడి కలిగిన లోతైన నాభి(నతనాభి, బొడ్డు) వుండాలి. రావి ఆకు ఆకృతి వలె వుండే భగము(యోని) గల స్త్రీ శుభాంగి అనబడుతుంది. భగాధరాలు విరిసిన పుష్పదళాలు వలె, కీలము పుష్ప కీలము లా పెద్దగా కన్పిస్తూ గులాబి రంగులో ఉండాలి. ఒకదానినొకటి కలుసుకోని కనుబొమ్మలు విల్లంబుల వలె కలిగి, అధరాలు నిండుగా పెద్దగా తడి దేరి వుండాలి. ఇప్ప పువ్వుల వలె నిగనిగలాడే చెక్కిళ్ళు , శరీరం పైన నరాలు, రోమాలు కనిపించకుండా వుండాలి. నీలో వునన్న లక్షణాలు
ఇవే. విశ్వం లో అత్యంత సౌందర్య రాశివి నీవే నమ్మా. నీ లోని సౌందర్యం తో భూలోకం లో జన్మించింది ఈ భారతీదేవి.

ఇన్నాళ్ళకు వారిని సంగమించేలా అనుగ్రహించావా స్వామీ, అడిగింది పార్వతీ దేవి. ఇన్నాళ్ళకు అతను నవ యవ్వనం తో ఆమె స్త్రీత్వ అందాలను అనుభవించి ఆమెను తృప్తి పరచడానికి సిద్ధమయ్యాడు, అన్నది జగన్మాత.

తల్లీ, మన అంశతో జన్మించిన ఆ తల్లీ తనయుల ప్రప్రధమ శృంగార రతి కేళి మన ముందే జరగాలని ఇన్నాళ్లూ ఆగాను. అందుకే ఇన్నేళ్ళకు ఆ తల్లీ తనయులు మన ఆలయానికి రావాలనే సంకల్పం కల్గించాను. మన సన్నిధి లో వారిద్దరూ అనంత శృంగార రతి కేళీ విన్యాసానికి నాంది ఈ రాత్రే అన్నాడు శివుడు.