ప్రౌఢ 12

అటు వైపు నుంచి కల్పన గొంతు వినబడగానే ఉక్రోషంతో ” మంచి టైలర్ నే చూపెట్టావు కదే…. నీ ఉద్దేశ్యంలో నా గురించి ఏమనుకున్నావే? అయినా పోయి పోయి మంచి టైలర్ ఎవడూ… అని నిన్నడ గడం బుద్ధి తక్కువయింది “, అని వగరుస్తూ అన్నాను.

ప్రౌఢ 11→
” అదే మిటే తల్లీ! విషయ మే మిటో చెప్పకుండా నన్ను ఇలా వాయిస్తున్నావు. నా మొగుడు కూడా ఇలా వాయించలేదు. అయినా నువ్వే కదా కొత్త ఫాషన్ లో భైజు కుట్టించు కోవాలని అడిగింది. నాకు తెలిసింది వాడే మరి. అదే నీ కు చెప్పా. ఇంత కూ అక్కడ ఏం జరిగిందే తల్లీ ?” అంది కల్పన.
“ఏం జరిగిందా! వాడు జాకెట్ కుడతానికి కొలతలు తీసుకుంటానని ఏదేదో చేసాడే… ఛా.. నాకు అదంతా తలచుకుంటేనే సిగ్గేస్తుంది. ఇక నోటితో చెప్పటం కూడానా?” అన్నాను
“సరి సరే అక్కడ ఏం జరిగిదో నీ మాటలను బట్టి అర్ధ మవుతుంది. ఐనా ఏ మటావ్ ఇప్పుడు.” అంది కల్పన.

“ఏం లేదే ఇప్పు, నా భయ మల్లా వాడు ఏ మూలో కె మేరాలు పెట్టాడా అని. అది తలుచుకుంటే వళ్ళంతా వణుకు పుట్టేస్తుంది. కొంపదీసి అలాచేస్తే ఇంకే మన్న ఉందా.” అని నాభయాన్ని నేను వెళ్ళబుచ్చాను.
“అంత సీనులేదులేవే. తెలుసు కదా.. ఈ మగ టైలర్లంతా ఇంతే. సందు దొరికితే చాలు కొలతలు అంటూ వళ్ళంతా తడి మేస్తారు. ఇక మనం అలుసిచ్చామంటే మీద పడతారు. ఇంత కూ వాడు ఏమి చే సాడే సుఖా?” అంది కల్పన.
“నీ కు ఫోనులో చెప్పలేను కాని. ఫ్రీగా ఉంటే మా ఇంటి కి రారాదూ చెబుతా. లేదా మీ ఇంటికి రమ్మన్నా సరే. నిజంగా వాడు కె మేరాలు పెట్టలేదు కదా” అన్నాను.
“చెప్పాను కదే … ఏదో కురతనము కదా.. చాన్ను వస్తుందే మో అని చూస్తారు… అయినా నాకు వాడు బాగా తెలుసే. చాలా మంచి వాడు. అదీ కాక నేనంటే వాడి కి పిచ్చ భయంలే ” అంది కల్పన.

“ఐనా సరే ఒక్క సారి వచ్చి వెళ్ళ రాదూ. నా భయం నాది. నీతో కాశేపు మాట్లాడితే కాని నాకు ప్రశాంతత ఉండదు.” అన్నాను

“ఇప్పుడు నాకు వీలు కాదే.. మా అత్తయ్య ఊరెళ్ళుతుంది. అందుకే మావారు కూడా ఇంట్లోనే ఉన్నారు. సాయంత్రం రైలుకు వెళ్తుంది. అందుకే నేను రాలేను. ఒక వేళ నువ్వొచ్చినా ఇద్ద ర మూ ఫ్రీ గా మాట్లాడు కోలేము. రేపు పొద్దున మీ వారెళ్ళాక మా ఇంటి కి రా. సాయంత్రం వెళ్తువు గాని. వాడి గురించి భయపడాల్సిన అవసరం లేదు.

నేనున్నాను కదా… నాదీ హామీ. ఈ రాత్రి కి ప్రశాంతం గా నిద్ర పో”, అని అంది.
అమ్మో! దీని మొగుడు ఇంట్లోనే ఉన్నాడంది. కొంపదీసి మా మాటలు విని ఉండడు కదా. అదే అడిగాను దాన్ని.

“ఒసేయ్! ఈ రోజే మిటే ఇలా తినేస్తున్నావ్. ఆయన ఉంది ఇంట్లోనే నా వళ్ళో కాదు. ఐనా ఆయన వింటే నేను భయ పడాలి. నీ కెందుకే భయం. ఇక భయపడింది చాలు కానీ పెట్ట వే ఫోనూ…” అంటూ ఫోన్ పెట్టే సింది.

ఛా… దీని అత్త గారు ఊరి కి ఈరోజే వెళ్ళాలా? ఇప్పుడు ఏమిచెయ్యాలబ్బా?అను కుంటూ… అప్పుడు చూసుకున్నా నా వంటి వైపు. నేను ఇంకా బోసి మొలతోనే ఉన్నాను. ఛా..ఛా ఏమిటీ. ఈ రోజు ఇలా అవుతుంది…

వొంటి మీద బట్టలున్నాయా లేవా అన్న ధ్యాస కూడా లేకుండా పోయింది. అనుకుంటూ నైటీ వేసుకుందామని డెస్సింగ్ టేబుల్ మీదుగా వెళ్తూ వాడు అక్కడ ఎలా గొరి గాడో చూద్దామని అద్దం ముందు నిలబడ్డాను.
రెండు చేతులూ పైకెత్తి చంకలు చూసుకున్నాను. వాడు చెప్పింది నిజమే. చంకల కింద నున్నగా ఉండి
మెరుస్తున్నాయి. అమ్మో! ఆ కుర్ర వెధవ గొర గటంలో మంచి పనోడే. మరి అసలు పనిలో ఏ మాత్రం పనోడో? చంకలను నున్నగా చే సాడు. .

చేతులెత్తి అలా బోసి మొలతో అద్ద ము ముందు నిలబడ్డ పోజులో నన్ను నేను చూసుకుంటేనే నాకు కసిరేగుతుంది. మధ్యాహ్నం ఆపరిస్తితిలో ఆ ఇద్ద రి కి ఎంత కసి రేగుంటుంది మరి. అందులో నావి మామూలు సెజులా వాళ్ళు తట్టు కోవడానికి. కోన సీమ కొబ్బరిబోండాలాయే.

అబ్బా… ముచ్చికలు చూడు ఎలా పొడుచుకున్నాయో. ముచ్చికల చుట్టూ ఎర్రటి చారలు ఇంకా ఉన్నాయి. దొంగ నా కొడుకులు ఎంత కసిగా చీకారు.

Continue..