ప్రౌఢ 1

నా పేరు సురేఖ. వయసు 36. పెళ్ళై 18 ఏళ్ళు అయ్యింది. 15 ఏళ్ళ కొడుకు. మావారు ఒక ప్రొఫెషనల్
ఫొటో గ్రాఫర్. ఒక సారి ఆయన కి క మెర్షియల్ ఫొటో గ్రాఫర్స్ తరుపున గెట్ టు గెదర్ ఫంక్షన్ కి ఇన్విటేషన్ అందింది. ఇంకో వారం రోజుల్లో ఫంక్షన్. ఫామిలీ తో సహా రమ్మని ఇన్విటేషన్.
ఆ ఫంక్షన్ కి నా డ్రెస్సింగ్ సరి కొత్త గా ఉండాలని మా వారు చెప్పారు. ఇప్పటి వరకూ నా రవికలన్నీ నేనే కుట్టు కుంటూ ఉండేదాన్ని. నా వరకూ నాకు బాగానే ఉన్నట్టు అని పించేవి. కాని అవన్నీ సాదా సీదాగా ఉండేవి. కాని ఫంక్షన్ కి అలాంటి సాదా సీదా వాటితో ఏం వెళతాం అని చెప్పి ఈ సారి నా జాకెట్ ని బయట టైలర్ తో కుట్టిద్దామని అను కొని నా స్నేహితురాలు కల్పన వద్ద కు వెళ్ళాను.

తను రెగ్యులర్ గా తన జాకెట్ లన్నీ బయట టైలర్స్ వద్దే కుట్టిస్తుంది. కాబట్టి దానికి మంచి టైలర్ ఎవరో తెలిసే ఉంటుందని తనను సలహా అడిగాను.
తను ‘రవి టైలర్స్ ‘ పేరు చెపుతూ, ఆడ వాళ్ళ బట్టలు కుట్టడం లో అతనికి మంచి పేరు ఉందని ఒక్కసారి అక్కడ బట్టలు కుట్టించుకుంటే మళ్ళీ మళ్ళీ తన వద్దే కుట్టించుకుంటూ ఉంటారని చెప్పింది.
కాబట్టి నన్ను కూడా అతని వద్దే కుట్టించుకుని చూడ మని చెప్పింది.
ఆ విషయం చెప్పేటప్పుదు తన మోము లో అదోలాంటి నవ్వు కనిపించింది. అప్పుడు దాన్ని నేనంత గా పట్టించు కోలేదు.
నేను 36 ఏళ్ళ వయసులో 5 అడుగుల 7 అంగుళాల ఎత్తు తో 42-34-46 కొలతలతో కండ పట్టిన వంటితో చూడగానే ఆకట్టు కునేలా ఉంటాను.
మరుసటి రోజు ఉదయం షాపింగ్ కి వెళ్ళి చీర దాని మీద కు మాచింగ్ జాకెట్ గుడ్డా కొనే సరికి మధ్యాహ్నం

అయ్యింది. అసలే వేసవి కాలం. అందునా బట్టల కోసం పొద్దుటి నుండీ ఒకటే తిరుగుడు. దానితో వళ్ళంతా చెమట తో తడసి ముద్దయ్యింది.
రవి టైలర్స్ వద్దకు వెళ్ళేసరికి మధ్యాహ్నం 2.30 అయ్యింది. షాప్ లోపలికి అడుగు పెడుతూ ఉండగానే, చల్లటి గాలి నా మేనిని తాకింది. షాప్ అంతా A.C.
చేయించినట్లు ఉన్నారు. ఒక్కసరిగా చల్ల గాలి నా వంటిని తాక గానే చాలా హాయిగా అని పించింది.
లోపల 13 ఏళ్ళ వయసున్న పిల్లోడు కూర్చుని ఉన్నాడు. వాడు నన్ను నా చేతిలోని బట్టలను చూడ గానే “మేడం, మా సార్ లోపల ఉన్నాడు. ఒక్క 5 నిమిషాలలో వస్తాడు కూర్చోండి” అని నాకు అక్కడే ఉన్న ఒక కుర్చీ చూపించాడు.
నేను ఆ కుర్చీలో కూర్చుని పక్కనే ఉన్న పత్రికలు తిరగేస్తూ ఉంటే నాకు తెలియకుండానే కళ్ళు మూతలు పడ్డాయి.

ఏదో అడుగుల సవ్వడి వినిపించి సడెన్ గా మెలుకువ వచ్చింది. ఒక పతికేళ్ళ యువకుడు 45 ఏళ్ళ ఆవిడను సాగనంపుతూ కనపడ్డాడు.
టైం చూసుకుంటే మూడు గంటలు దాటింది. అంటే నేనొచ్చి అప్పుడే అర గంట దాటిందా. 5 నిమిషాలలో వస్తాడన్నాడు ఈయన ఇంకా రాడే మిటి అనుకుంటూ ఉండ గా, ఆ పాతికేళ్ళ యువకుడు నా వద్దకు వచ్చి “మేడం, చెప్పండి మీకేం కావాలి .” అన్నాడు. ,
“నేను రవి గారి గురించి వెయిట్ చేస్తున్నాను. జాకెట్ కుట్టించు కోవాలి .” అన్నాను.
“మేడం మీరన్న ఆ రవి ని నేనే” అన్నడు అతను.
ఇతను రవా! బట్టలు కుట్టడం లో సాటి లేదని చెబితే ఏ మధ్య వయసు వ్యక్తో అయి ఉంటాడని అనుకున్నాను. కాని ఇంత చిన్న వాడా. ఈ వయసుకే ఇంత పేరు వచ్చిందా అనుకున్నాను.
చూడటానికి కుర్రవాడు బాగానే ఉన్నాడు. నీట్ గా డెస్ చేసుకుని ఉన్నాడు. ముఖం మీద చెరగని చిరునవ్వు.

“నాకు ఒక జాకెట్ కుట్టాలి కొద్ది గా మోడరన్ స్టెల్లో, ఒక పార్టీ కి అట్టెండ్ అవ్వటాని కి”

తను నన్ను పైనుండి కింద వరకు తేరి పార చూసి “తప్పకుండా మేడం, ఇప్పటికే చాలా అందం గా ఉన్న మిమ్మల్ని, నేను కుట్టే జాకెట్ వేసుకుంటే అప్పర స లా మారేలా చేస్తా” అన్నాడు.
” మేడం! మిమ్మల్ని మా షాప్ లో ఎప్పుడూ చూడలేదు. ”
OM
“అవును, ఇదే మొదటి సారి మీ షాప్ కి రావటం, నా ఫ్రెండ్ కల్పన చెప్పింది మీ గురించి”
“ఓవో! కల్పన గారా, ఆవిడ మా రెగ్యులర్ కష్ట మర్. వారాని కి ఒక్క జాకెట్ అయినా నాతో కుట్టించు కుంతుంది. ఆవిడ పంపారంటే మీరు కూడా మా స్పెషల్ కష్ట మరే” అని నా వైపు అర్ధ వంతం గా నవ్వాడు.
“O.K , మీకు ఎలాంటి జాకెట్ కుట్ట మంటారు”

అర్ధం కానట్లు అతని కళ్ళలోకి చూసాను. నా సంశయం అర్ధమైనట్లు గా అతను అక్కడే ఉన్న ఒక టేబుల్ వద్దకు వెళ్ళి దాని సొరుగు లాగి దాంలోంచి ఒక పుస్తకం తీసి నాచేతి కిచ్చి “దీనిలో రకరకాల మోడల్స్ ఉన్నాయి. మీకు నచ్చిందేదో చూసి నన్ను పిలవండి” అంటూ ఆ పుస్తకం నాచేతికి చ్చి తను తన పని చూసుకోవటానికి వెళ్ళి పోయాడు.

నేను ఆ పుస్తకం తిరగే సాను. ఆ పుస్తకం లో చాలా రకాల మోడల్స్ ఉన్నాయి. అన్నీ ఒక దాన్ని మించి ఒకటి ఉన్నాయి. వాటిల్లో ఏది ఎంచుకోవాలో నాకు అర్ధం కావటంలేదు.
నా పరిస్తితి అర్ధం అయ్యినట్లు గా రవి నా దగ్గరకు వచ్చి “నా సహాయం ఏమైనా కావాలా మేడం” అన్నాడు. అప్పుడు నిజం గా నాకా అవసరం ఉంది. అందుకే సరేనన్నాను.
తను నా చేతి నుండి పుస్తకం తన చేతుల్లోకి తీసుకుని
పేజీలను తిరగేస్తూ ఒక చోట ఆగి అక్కడ ఉన్న మోడల్ ని నాకు చూపించాడు. అది వెనుక వైపు దాదాపు గా ఓపెన్ గా ఉండి లేసులతో అల్లినట్లు గా ఉంది.

(ఇంకాఉంది)