సిగ్గు గా చూస్తూ కొంచెం దగ్గరకి జరిగింది. ఆ చేతిని భుజం మీదికి జార్చి పెట లాగే సాడు. భీత హరిణి లా ఒక సారి ముందు తెర వేపు చూసిందామె. హాయ్.. ఆ.. ఎడ్లని అదిలించుతున్న కొండన్న కంఠం బొంగురు గా వినిపించుతోంది.
జాకెట్ బాగా తడిసి పోయిందండీ..
చెవిలో నోరు పెట్టి సానుభూతి గా గొణు గుతూ ముందుల పరిమాణాన్ని ముణి వేళ్లతో కొలుస్తున్న అతని చర్యల కు నరాలు జివ్వు మన్నాయా మెకి.
ఉహూ.. గోము గా చూసింది.
అది అభ్యంతరం కాదు. ఇంకా ఏదో కావాలన్న తపన ను వ్యక్తం చేసే అభ్యర్థన.
ఒకటి ఒడుపుగా పట్టుకుని సుతారంగా నొక్కాడు. తన చేతులకి మించిన సైజది. మరీ అంత గట్టిగా
లేక పోయినా బిగి సడలి జారి పోయిన సరుకు మాత్రం కాదు. ఆ చేతి మీద తన చేయి అదిమి చిలిపిగా నవ్విందా మె. ఇం కా గట్టి గా అన్నట్లు.
అమ్మ గారూ….
కొండన్న కేక మరోసారి వాళ్లిద్దర్నీ విడదీసింది.
ఏంట్రా… పైట సర్దుకుంటూ అడిగిన ఆ ప్రశ్నలో చిన్న చిరాకు ధ్వనించింది.
కోదండం నిరుత్సాహంగా ముట్టించుకున్నాడు.
సిగరెట్టు
ఈ వాన తగ్గే దాకా తాళ్లపల్లి లో ఆగుదా మాండీ? అక్కడి నుంచి మరీ ఎదురు జల్లయి పోద్ది. ఈ పైన రోడ్డు కూడా బాగా గొతులయిపోయి ఉంది అనరిచాడు.
మంటావా?
ఓ క్షణం ఆలోచించి ఎక్కడా గుదా అనడిగింది గాయత్రి అయిష్టంగా.
తాళ్లపల్లి బడి దగ్గ రండి.
మరి బండి ఎడ్లు ఎక్కడ పెడతావ్?
ఆ బడవతల సంత షెడ్లు న్నాయి కదండీ?
అఘోరించినట్లే ఉంది. ఈ వాన ఎప్పటికి తగ్గుతుందో ఏమో? ఇది వర
కోసారి మమ్మల్నిలాగే ఆ బడిలో దింపేసి నువ్వు బండి తోలు కుని సారా కోసం పోయి రెండు గంటల తర్వాత వచ్చావ్?
అదాండి. అప్పుడు సంగతి ఏర్లెండి. ఇంతకీ బండి ఆప మంటారాండీ?
గాయత్రి, సందేహం గా కోదండం ముఖం లోకి చూసింది.
ఇంత వానలో వెళ్లే కంటే కాస్సేపెక్కడో ఆగడమే మంచిది. కానీ ఇప్పుడు స్కూల్ కి సెలవులే మో కదండీ అన్నాడతను.
అతని సందేశాన్ని అర్ధం చేసుకుని దానికి తలుపులు తాళాలూ ఉండవు లెండి. హెడ్మాష్టారుండే దొకటే పక్కా బిల్డింగు. మిగిలిన వన్నీ తాటాకు పాకలే అంది నవ్వుతూ.
ఈ లోగా మళ్లీ అవతల నుంచి కొండన్న కేకేసాడు.
ఆప మంటారా అమ్మ గారూ అంటూ.
ఆ.. బండి దిగి లోపలికి వెళ్లే లోగా మేం తడిసి పోకుండా బాగా దగ్గరికి తీసుకు వెళ్లి నిలబెట్టు అని హుకుం జారీ చేసిందామె.
అయిదు నిమిషాల తరువాత బండి ఆగింది.
ముందు మీరు దిగితే ఈ పెట్టె, బ్యాగు అందిస్తాను. ఇవి మనతో ఉంచుకోవడమే మంచిది. ఈ వంకన వెధవ సారా కొట్టు కు పోకుండా రాడు అంది గాయత్రి.
ఆ ప్రకారమే అతను దిగి ఆ రెండూ పట్టుకుని పాక లోకి దూరడం తోనే ఆమె కూడా బండి దిగింది.
అబ్బాయి గోరూ బండి మీద నుంచి అరిచాడు కొండన్న.
ఆ… అన్నాడు తను పాక లోంచి.
మీరున్నారన్న ధైర్యం తోనే అమ్మగారిని దిగ మన్నాను. భద్రమండీ.. వాన తగ్గగానే ఎల్లి
పోదాం
అలాగే …
మరయితే వత్తానమ్మ గోరూ… అని గాయతి కి కూడా చెప్పి ఆమె నుంది సమాధానం వచ్చేలోగా బండి తోలుకు పోయాడు కొండన్న.
ఒక సారి చుట్టూ కలియ జూ సాడు కోదండం.
ముందు ముందు పెంకూ సిమెంటు రేకులూ వేయించాలన్న దృష్టి తో కట్టించిన క్లాసు రూము లవి. గోడలవీ పక్కాగానే ఉన్నాయి. ద్వారబంధాలూ, తలుపులూ లేక పోయినా బల్లలూ, బెంచీలూ వగయిరా భద్రంగానే ఉండటం విశేషం.
దొంగ సచ్చినోడు… మనల్నీ జెయిల్లో పారేసి పోయాడు అంది గాయత్రి, అక్కడ అతనితో ఏకాంతంగా ఉండవలసి వచ్చినందుకు కలుగుతోన్న సిగ్గును దాచు కోవడాని కి ప్రయత్నిస్తూ.
కోదండం మాటలాడ లేదు. సగం సగం తడిసిన బట్టల లోంచి అందంగా అవుపిస్తోన్న ఆమె వంపు సొంపుల్ని తిలకిస్తూ నెమ్మది గా దగ్గరకి నడిచాడు. కొంచెం కాలు పొడుగు మనిషేమో ఇంచు మించు తనంత హయిటుందామె. సిగ్గుగా నవ్వుతూ చూస్తోన్న ఆ చూపులు ఇందాక మధ్యలో వదిలి పెట్టేసిన వ్యవహారాన్ని పూర్తి చెయ్య మని ఆదేశిస్తున్నాయి.
ఒక సారి బయటకు చూసాడు.
వాన కుండ పోత గా పోసేస్తోంది. చుట్టు పక్కల మనుషులు మసులుతున్న జాడ గానీ అలికిడి గానీ లేదు.
ఈ జైలులో మీతో పాటు గడిపే అదృష్టం కలిగి నందుకు గొప్ప ఆనందం గా ఉంది నాకు. అసలు ఈ వాన నా కోసమే వచ్చిందేమో అని నవ్వుతూ భుజం మీద చెయ్యి వేసాడు.
నేనూ అదే అను కుంటున్నాను దోర గా నవ్విందామె.
ఇక్కడెవరూ ఉన్నట్టు కనిపించడం లేదు ఆమెను దాగరకు తీసుకుంటూ నసిగాడు.
ఊరు ఇంకా ముందుకుంది. ఈ చుట్టు పక్కల ఊళ్ల కి కూడా కొంచెం దగ్గరగా ఉంటుందని ఇది పొలి మేరల్లో కట్టారు.. అందా మె.
కోదండం రెండో చెయ్యి ఆమె నడుముని చుట్టేసింది. అతని అధరాలు ఆమె చెక్కిలి ని చుంబించాయి.
ఉహూ… అందామె గోము గా విడిపించు కోబోతూ.
పట్టు సడలని వ్వలేదతను. రెండో చెక్కిలి ని కూడా ముద్దాడి భుజం మీద నుండి పైట తప్పించే సాడు.
మరీ ఎదురు గా ఉన్నాం.. సన్నగా నసిగిందామె.
తిన్నగా చివరి బెంచీ మీద కి తీసుకుని పోయాడు కోదండం. ఆమెను కూర్చోబెట్టి తనూ కూర్చున్నాడు. మరుగుగా మంచి సదు పాయం గా ఉంది. ఆ మె
జాకెట్టు విప్పేసాడు. చెయ్యి వెనక్కి తిప్పి బాసరీ లింకు కూడా తప్పించాడు. చిప్పల్ని పైకి జరుపుతున్నప్పుడు ఆమె గోము గా గొణిగింది.
ముణి వేళ్లతో మృదువుగా తడుముతూ ఆమె రొమ్ముల సందులో ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. చిలిపిగా చూస్తూ మీద కి జరింగిందామె.
మీవి చాలా పెద్ద వి. బావున్నాయి సన్నగా నవ్వుతూ పిసికి వదిలాడు.
తేర గా దొరికితే ఎందుకు బావుండవు? ఇలాంటి పేచీలన్నీ ఉంటాయనే మా కొండన్న మిమ్మల్ని ఎక్కించు కోననడం వెటకారంగా నవ్వుతూ బోర విడిచింది గాయత్రి.
నిజానికి పేచీ కోరు మనిషిని కాన ను కోండి. కానీ
మీ అందం నా నిజాయతీని దెబ్బ తీసింది అంటూ ] అని ముద్దు పెట్టుకున్నాడు అతను.
ఇంకా ఉంది.
64332496cookie-checkJoint firm 30