ఆమె “కేంద్ర కారాగారంలోకి”

పూకు రేగబలిసిన కోడి అర్థరాత్రి కూసినట్టు.. రోజూ వరలక్ష్మి దగ్గర మరిగిన గోపన్న రెండు రోజుల ప్రయాణంలో పూకు లేక రాగానే కళావతి కోసం వెతుకులాట ప్రారంభించాడు. కానీ ఇల్లు మొత్తం వెదికినా కళావతి జాడ కనిపించలేదు. చిరాకు నషాళానికి ఎక్కుతుండగా తల్లిని అడిగాడు పెళ్ళాం ఎక్కడని?
ఆ సమయం కోసమే చూస్తున్న తల్లి కోడలి మీద ఉన్నవి లేనివి కల్పించి కొడుకు ముందు దోషిలా నిలబెట్టింది. వెంటనే పెళ్ళాం ఉన్న ఊరికి బయల్దేరాడు.
ఇంటికి వస్తున్న భర్తని చూడగానే వెళ్ళి తల్లితండ్రులని పిలిచింది కళావతి. గోపన్నకి కాళ్లు కడుక్కోడానికి నీళ్ళు అందించింది. భర్త ఏమీ మాట్లాడలేదు. మౌనంగా లోపలికి వచ్చాడు.
లోపల అందరూ సమావేశం అయ్యారు. పెళ్ళాం ఏం జరిగిందో చెప్పబోతుంటే ఆపాడు. లేచి అత్తమామలతో తానింక వెళ్తానని, భార్యని తనతో పంపించవలసినదిగా కోరాడు.
కళావతి గుండెల్లో పిడుగు పడింది. తనకి అసలే వంట్లో బాలేదు. ఈ సమయంలో అక్కడ తన పరిస్థితి ఏంటో తనకి తెలుసు. కానీ బయటకి ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడలేదు.
కానీ దేవుడు ఆమె పక్షాన ఉన్నట్టు ఆమె అన్నయ్య కళావతికి ఆరోగ్యం క్షీణీస్తోంది అని, కాబట్టి పురుడు పోసిన తరువాత పంపిస్తాము అని చెప్పాడు. కానీ గోపన్న ససేమిరా అంటూ ఒప్పుకోలేదు.
దాని గురించి అక్కడ చాలా సేపు పెద్ద యుద్ధమే జరిగింది. ఇంక సహనం కోల్పోయిన గోపన్న ఇంక కళావతిని ఏలుకునేది లేదని ఖరాఖండిగా తేల్చి చెప్పేసి అక్కడి నుంచి వచ్చేసాడు.
కళావతికి ఏమి చెయ్యాలో పాలుపోవడం లేదు. వెళ్ళడమా? మానడమా? అనేది తేల్చుకోలేకపోతుంది. కానీ అక్కడికి వెళ్ళి నరకంలో ఉండటం కన్నా ఇక్కడే ఉండటం మంచిది అనిపించింది.
ఇక్కడ గోపన్న కూడా నడుస్తూ ఆలోచిస్తున్నాడు. కానీ పెళ్ళాం మీద జాలి పడటానికి అతని మగతనపు అహంకారం అడ్డుపడింది. తనేంటి? దాని కోసం పాకులాడటం ఏంటి? తను పిలిస్తే రాదా? తనకి ఇంకెవరూ దొరకరా? కావాలంటే ఇప్పటికిప్పుడు వరలక్ష్మిని తెచ్చుకోలేడా తను? అవును వరలక్ష్మి.
ఎప్పుడైతే గోపన్న బుర్రలో వరలక్ష్మి మెదిలిందో మరిక ఆలస్యం చెయ్యలేదు గోపన్న. ఇటు పెళ్ళానికి బుద్ధి చెప్పినట్టు ఉంటుంది. అటు దానికిచ్చిన మాట నిలబెట్టుకున్నట్టు ఉంటుంది. తనకి కూడా పడక సుఖం దొరుకుతుంది.
వెంటనే వరలక్ష్మిని వచ్చేమని కబురు పెట్టాడు. తరువాత రోజుకే వాలిపోయింది వరలక్ష్మి. తల్లీతండ్రీ కూడా ఏమీ అభ్యంతరం వ్యక్తం చేయకపోవడం వల్ల ఇంకొక నెలలో ముహుర్తాలు పెట్టుకున్నారు.
వరలక్ష్మి ఇంట్లో ఉండగా గోపన్నకి లోటు ఏంటి? ఆ రోజు రాత్రి భోజనం చేయడం పాపం మంచం ఎక్కేసారు.
గోపన్న వరలక్ష్మిని అక్కడ ఉన్నన్ని రోజులూ చీకట్లో చిడతలు వాయించుకోవడం తప్ప పొందికగా ఉన్న అందాల్ని తృప్తిగా చూడటం ఇదే మొదటిసారి.
గొంతులో దిగిన కల్లు బుర్రలో తిరుగుతూ పనిచేయడం మొదలు పెట్టింది. ఆకుపచ్చ చీరలో పూకుపిచ్చ పట్టేలా ఉంది వరలక్ష్మిని ఆ రకంగా చూస్తుంటే. మంచం మీద కూర్చుని మోకాళ్ళ మీద తల పెట్టి గోపన్న వంకే చూస్తుంది వరలక్ష్మి.
వచ్చి కాళ్ళ పట్టీల మీద ముద్దు పెట్టాడు. చీరని కొంచెం కొంచెం పైకి జరుపుతూ ముద్దులు పెట్టుకుంటూ మెల్లగా తన మీదకి వస్తున్నాడు.
కూర్చున్న వరలక్ష్మి వెనక్కి జరుగుతూ మెల్లిగా పడుకుంది. అప్పటికే చీర లంగాతో సహా పైకి లేచి పోయింది. లోపల ఏ విధమైన అడ్డు లేకపోవడం వల్ల చెయ్యి సరిగ్గా ఉపస్థు మీద పడింది.
“ఇస్స్స్ .” అంటూ మూలిగింది వరలక్ష్మి.
మీదకి జరిగి చీర ఎద మీద నుంచి వేరు చేసాడు. వరలక్ష్మి లుంగీ అంచుని కాలి వేళ్ళతో పట్టుకోవడం వల్ల ఆ క్రమంలో లుంగీ ఊడి మోకాళ్ళ వరకు జారిపోయింది.
ఆతని ఆబ్రకదబ్రా ఆమె పూకు మీద తగులుతుంది. ఇంక సుఖానికి తట్టుకోలేక జాకెట్ విప్పి ఆమె మదన శిఖరాలు ఆతని కంటికి విందుగా పరిచింది వరలక్ష్మి.
గోపన్న వరలక్ష్మి మీద ఆని ఆమె పెదవులు అందుకున్నాడు.
ఇద్దరి ఛాతీలు నొక్కుకోవడంతో ఆతని బాహువులు ఆమె శిఖరాలను కిందకి నొక్కుతున్నాయి. కానీ బలిసిన ఆమె యద గుత్తులు పూర్తిగా అప్పడం అవ్వలేదు.
చూస్తుంటే లిఫ్ట్ వచ్చి గ్రౌండ్ ఫ్లోర్ లో రెండు పెద్ద పెద్ద స్ప్రింగుల మీద ఆగినట్టు ఉంది.
ఇద్దరి మధ్యా అధర పానీయ సేవనం కొన్ని నిమిషాల పాటు జరిగింది. కానీ వారి ఆత్రుత ముందు అది కొన్ని యుగాల కంటే ఎక్కువగానే తోచింది వారికి.
వరలక్ష్మి తాపం తట్టుకోలేక అతని కింద అసహనంగా కదులుతుంది. ఆ కదలికలకి బిరుసైన వెంట్రుకలు కల అతని ఛాతీ ఆమె రొమ్ముల్ని రాపాడిస్తుంటే కొబ్బరి పీచుతో ఇత్తడి పాత్రలను తళతళలాడేలా తోముతున్నట్టు ఉంది ఆమెకు. ఇద్దరిలో వేడి సెగలు కక్కుతోంది. క్షణం ఆలస్యం చెయ్యకుండా నిమిషాల్లో దిగంబర రూపం దాల్చేసారు ఇద్దరూ.
“మావా.. రా” అంటూ మత్తుగా మూలుగుతూ మీదకి లాక్కుంది గోపన్నని వరలక్ష్మి తొడలు విడదీస్తూ.
రెండు చేతులతో ఆమె సళ్ళు పిసుకుతూ వాటిని వత్తుతూ నోటితో కొరుకుతూ ఆమెని వెర్రి తలలు వేయిస్తున్నాడు.
ఆమె ఆతని తలని గట్టిగా పట్టుకుని గుండెలకి హత్తుకుంటూ కళ్ళు మూసుకొని తల వెనక్కి వాల్చి కాళ్ళు రెండూ నడుం చుట్టూ లంకె వేసేసింది.
ఆమెలో ఉన్న అన్ని కామ నాడులను మీటినట్టు ఉంది ఆమెకు. ఇప్పుడు కనుక గోపన్న పెట్టకపొతే చలి జ్వరం వచ్చి చచ్చిపోయేలా ఉంది.
గోపన్నను మీదకి లాక్కుంటూ ” ఇంక ఆగలేను తోసి పారేయ్..” అంది భారంగా.
గోపన్న అతని “armor of god” ని చేతితో పట్టుకుని ఆమె దిమ్మని ఒక్కసారి తడిమాడు.
కుప్ప నూర్పిళ్ళ తర్వాత పొలంలా ఉంది. పొద్దున్నే బ్లేడ్ కి పని చెప్పినట్టు ఉంది.
రెమ్మల్ని రెండూ చేతితో విడదీసి అతని ఆయుధాన్ని గురి చూసి పెట్టాడు.
బలంగా నెట్టేసరికి కొంచెం దిగబడింది.
అలా రెండు మూడు దఫాలుగా ఆమె “కేంద్ర కారాగారంలోకి” చొచ్చుకుపోయాడు.
వరలక్ష్మికి పూకు నిండా కుక్కి ప్లాస్టర్ వేసేసినట్టు నిండుగా, సమ్మగా ఉంది.
“హాయ్.. హాయ్..” అంటూ తృప్తిగా మూలిగింది.
ఆ మాటలు చెవిన పడ్డాయి ఏమో గోపన్నకి పూనకం వచ్చేసింది.
నడుము ఎత్తెత్తి కొడుతున్నాడు. గోపన్న దెబ్బలకి అనుగుణంగా నడుము సర్దుకుంటూ కదుల్తుంది వరలక్ష్మి.
కొంచెం సేపటికి వరలక్ష్మి బావిలో నీళ్ళు పడ్డాయి. దానితో మంచి జోరుగా సాగుతోంది యవ్వారం.
ఆ చెమ్మకి దాని దిమ్మకి బడితపూజ కార్యక్రమం చేపట్టి విజయవంతంగా ముందుకు దూసుకుపోతున్నాడు గోపన్న.
అతని వేగం చూస్తుంటే ONGC వాళ్ళు ఆయిల్ కోసం భూమిలో డ్రిల్ వేస్తున్నట్టు ఉంది. ఆ దెబ్బలకి వరలక్ష్మికి కారిపోయింది.
ఇంకా గోపన్న జోరు కొనసాగుతుంది. మరొక 10 నిముషాలకి గోపన్న కూడా ఇన్నింగ్స్ ఫినిష్ చేసే స్టేజికి వచ్చేసాడు.
గోపన్న కాళ్లు బిగుసుకుపోయాయి. నరాలు వదులయ్యాయి. అంతే థంబ్సప్ ని బాగా గుంజి మూత తీసినట్టు లోపల పిచికారీ కొట్టేసాడు.
వరలక్ష్మి అలాగే కళ్ళు మూసుకుని గోపన్నని ఇంకా దగ్గరికి లాక్కుని పడుకుంది.
అలా ఒక 10 నిమిషాల నిడివి తర్వాత ఇంకొక సారి మొదలు పెట్టారు.
అలా ఆ రాత్రికి బెనిఫిట్ షో తో కలిపి 5 షోలు వేసాడు గోపన్న.
అలా రోజూ కొత్త సంసారం నిత్య శోభనం కింద ఉంది గోపన్నకి.
పెళ్ళికి తన జతగాళ్ళని పిలిచాడు గోపన్న. ముహూర్తం దగ్గర పడింది. ఇంకొక 2 రోజుల్లో పెళ్ళి.
ఇంటికి రాంబాబు వచ్చాడు. రాంబాబు లారీ డ్రైవర్. ఇంకా గోపన్న చిన్ననాటి స్నేహితుడు. రాగానే కాఫీ తీసుకు రమ్మని వరలక్ష్మిని పిలిచాడు గోపన్న. కాఫీ కప్పుతో వచ్చింది వరలక్ష్మి. కాఫీ అందుకుంటూ వరలక్ష్మిని చూసాడు రాంబాబు. బాగానే ఉంది. తాగేసి మరలా సాయంత్రం కలుస్తాను అని చెప్పి అక్కడ నుంచి వెళ్లిపోయాడు.
సాయంత్రం ఇద్దరూ సూరమ్మ కల్లు పాకలో కలుసుకున్నారు.
కూర్చుని చీకులు తింటూ కల్లు తాగుతున్నారు.
4ముంతలు లోపలికి వెళ్ళాయి అంతే రాంబాబు ఏడవడం మొదలుపెట్టాడు.
“రేయ్.. ఎందుకురా ఏడుస్తున్నావ్?” అన్నాడు గాభరాగా గోపన్న.
“నన్ను క్షమించరా” అంటూ ఇంకా గట్టిగా ఏడవడం మొదలెట్టాడు రాంబాబు.
“ఏహే.. ఏడవకుండా ఏం జరిగిందో చెప్పు” అన్నాడు చిరాకును కప్పిపుచ్చుతూ.
ఇంకొక ముంత పట్టించి చెప్పడం సబబేనా కాదా అని అలోచించి చెప్పడానికే నిర్ణయించుకున్నాడు.
ఆ మాట ” నువ్వు చేసుకుంటావ్ అని తెలియక వరలక్ష్మిని దెంగేసా బావా” అని.
గోపన్నకి ఏమీ అర్ధం కాలేదు కొంచెం సేపు. “లంజాకొడకా.. ఏం మాట్లాడుతున్నావు రా?” అన్నాడు కాలర్ పట్టుకుని.
“నిజంగానే దెంగాను బావా.. నాతో పాటు ఇంకా ఇద్దరు డ్రైవర్లు కూడా దెంగారు అప్పుడు. అయినా నువ్వు దాని మీద మనసు పడతావని నాకేం తెలుసు?” అన్నాడు.
“అంటే అది లంజా?” అన్నాడు ఆశ్చర్యంగా గోపన్న.
“నీకు తెలీదా?” అన్నాడు రాంబాబు ఇంకా ఆశ్చర్యపోతూ.
“నేను నమ్మను” అన్నాడు బలహీనంగా.
వెంటనే గోపన్న చెయ్యి పట్టుకుని లారీ దగ్గరికి తీసుకువెల్లి ఎక్కమన్నాడు. 4 గంటల లారీ ప్రయాణం తర్వాత వరలక్ష్మి వాళ్ళ ఊరు చేరుకున్నారు ఇద్దరూ.
అప్పటికి 11 దాటింది.
“ఇదేగా దాని ఊరు?” అన్నాడు రాంబాబు.
“అవును” అన్నాడు ఆశ్చర్యం, భాద కలగలిసిన స్వరంతో.
లారీ దాభా దగ్గర ఆగింది. గోపన్నని దిగమని కిందకి దిగాడు రాంబాబు