అక్కడ శంకర్ మనసు ఉరకలేస్తుంది… ‘సుజాతలాంటి సుందరాంగి నుండి ఇటువంటి ‘బ్లాకమైల్’ కావాలని ఏ మగాడు కోరుకోడు! తనంతట తానుగా వచ్చి అంజలితో తన రొమేన్స్ ని లైవ్ ప్రోగ్రాం లాగ
చూడాలనుకుంటోంది… కేవలం చూసి వూరుకుంటుందా…? ఉండగలదా…? ఒక్కసారి తన మగసిరిని చూసిన ఏ ఆడదైనా దాని పటుత్వానికీ పనితనానికీ ముగ్ధురాలవ్వలసిందే! ఇప్పటివరకూ ఎంతమందిని చూడలేదు…! సూజాత కూడా కచ్చితంగా తనకూ చేయమని అడుగుతుంది’ అని అనుకున్నాడు.
అంజలి మాత్రం ఈ విషయం గురించి ఎక్కువగా కలవరపడసాగింది… శంకర్ కూడా అంజలి ముందు తనకూ అలా చేయడం ఇష్టం లేదన్నట్టుగా నటించసాగాడు. సుజాత ఆ రాత్రికే ముహూర్తం ఖరారు చేసింది… శంకర్ ఆ ఘడియ కోసం ఆత్రుతగా ఎదురు చూస్తున్నాడు… అతని అంగం కూడా ఎగిరెగిరి పడుతుండటంతో మాటిమాటికీ దాన్ని సర్దుకుంటున్నాడు. సుజాతకి వారిద్దరినీ అలా చూస్తానన్న ఊహకే మనసు ఆనందంతో ఉప్పొంగసాగింది… మరికొద్ది ఘడియలలో తన కోరిక తీరబోతుంది… కుదిరితే వాళ్ళిద్దరి చేతా తనకిష్టమైన కొన్ని భంగిమల్ని వేయించాలని కూడా తను అనుకుంటోంది.
అప్పుడే కాలింగ్ బెల్ రింగైంది… సుజాత వెళ్ళి తలుపుతీసి, “నాన్నా… మీరా…!” అంది నిరాశగా.
గిరీశం లోపలికి అడుగు పెడుతూ, “ఏంటే… నన్ను చూసి ముఖాన్ని అలా వేలాడేసావు… ఏఁ నేను రావడం నీకు ఇష్టం లేదా…?” అన్నాడు.
అంజలికి మాత్రం మొట్టమొదటిసారి తన భర్త రాక సంతోషాన్నిచ్చింది. “వచ్చేశారా…!” అంటూ నవ్వుతూ స్వాగతం పలికింది. హమ్మయ్య… లైవ్ షో నుండి తను తప్పించుకుంది… ఈరోజుకి!
“ఏంటో విచిత్రం..! ఒకరి ముఖం వాడిపోతే మరొకరి ముఖం తెగ వెలిగిపోతోంది…! నాకేం అర్ధం కావడం లేదు. మరి మాస్టారుగారి ముఖం ఎలా వుందో…?” అనుకుంటూ శంకర్ ని చూసాడు.
శంకర్ వెంటనే తన ముఖానికి చిరునవ్వు పులుముకుని గిరీశాన్ని పలకరించాడు.
గిరీశం సోఫాలో కూలబడి, “హమ్మా…! ఏదమ్మా సుజీ… నీ చేత్తో ఓ స్ట్రాంగ్ కాఫీ తెచ్చి నా మొహాన తగలేయ్…! బాగా అలిసిపోయాననుకో!” అన్నాడు.
నిజంగానే తన నాన్న ముఖం మీద తగలెయ్యాలనిపించింది సుజాతకి. ‘నా ప్లాన్ అంతా పాడు చేసాడు… హుఁ…’ అనుకుని విసవిసా నడుచుకుంటూ వంటగదిలోకి వెళ్ళిపోయింది. వెనకనే, అంజలి కూడా వెళ్ళింది.
“తప్పించుకున్నానని అనుకోకు అక్కా… నేనంత ఈజీగా వదిలే రకాన్ని కాదు…!” అంటూ మెల్లగా అంజలిని హెచ్చరించింది సుజాత.
★★★
శంకర్ తన గదిలోకి పోయి మంచం మీద నడుం వాల్చి, ‘ఛ… మంచి ఛాన్స్ మిస్ అయ్యిందే…! ఇప్పుడే రావాలా ఈ ముసలి నా కొడుకు… పోనీలే ఈ పూటకి అంజలి పొందైతే దొరికిందిగా…! అంజలి… అవునూ… తను ‘శిరీష్’ అని ఇందాక అరిచిందే…! చూస్తుంటే అన్నాయ్ కి తనకి ఏదో కనెక్షన్ ఉన్నట్టుందే…? హ్మ్… ఓసారి అన్నయ్యనే కనుక్కుంటే పోలా…!’ అనుకుంటూ ఫోన్ తీసి శిరీష్ నెంబర్ కి డయిల్ చేసాడు.
ఆ సమయంలో శిరీష్ స్నానం చేస్తుండటంతో వాణీ ఆ ఫోన్ ని ఎత్తి మాట్లాడింది.
“హలో ఎవరూ?”
శంకర్ ఆ మధుర స్వరాన్ని విని లత అనుకుని, “ఆ లతగారు… నమస్తే!” అన్నాడు.
వాణీ కిలకిలా నవ్వుతూ, “నేను లతగారని కాను… లతగారి చెల్లెలుగారిని! మీరెవరండి?” అని అడిగింది.
“ఓహో… చెల్లెలుగారా… మీరు…! మీ మాటలు వింటుంటే చెవిలో తేనె పోసినట్టుంది సుమీ!”
“అహా… తొందరగా తుడుచుకోండి లేకపోతే చీమలు పట్టేస్తాయి…!” అని వాణీ అంటుండగా లత తన దగ్గరి నుంచి ఫోన్ తీసుకుని, “ఎవరు మాట్లాడేది?” అంది.
శంకర్ కి ఈ గొంతు ఇంకా మధురంగా అనిపించింది. కానీ, తను శిరీష్ భార్య అని గుర్తుకు రావడంతో, “ఆ… నేను శంకర్ ని మాట్లాడుతున్నానండి. అమలాపురం నుంచి… శిరీష్ అన్నాయ్ ఉన్నారా..?” అన్నాడు.
లతకి తెలుసు, శంకర్ ఎవరో…
“నమస్తే సార్! సారీ… తను మా వాణీ… పెద్ద కోతి… అందరితో ఇలాగే ఏదిబడితే అది వాగేస్తూవుంటుంది. ఏమనుకోకండి…!”
“పర్లేదు లేండి. అన్నయ్యా…-“
“ఆయన స్నానం చేస్తున్నారు… వచ్చాక మీకు ఫోన్ చేయమని చెప్తాను.”
“హ్మ్… సరే!” అని పోన్ కట్చేసి పక్కన పెట్టేశాడు.
‘హా… శిరీష్ అన్నాయ్ నిజంగా అదృష్టవంతుడు…’ అని అనుకున్నాడు. మరికాసేపటికి అతని ఫోన్ రింగైంది. శిరీష్ ఫోన్ చేస్తున్నాడు.
“శంకర్… ఎలా వున్నావ్?”
“ఆ… నేఁ బాగున్నా…. కానీ, మీ మరదలు మాత్రం మామూలుది కాదన్నాయ్?”
శిరీష్ గట్టిగా నవ్వి పక్కనే వున్న వాణీ తలని నిమురుతూ, “హ్మ్… ఏంటీ వూర్లో సంగతులు?” అని అడిగాడు.
“అన్నాయ్… ఊర్లో అందరూ బాగానే వున్నారు. ఇక్కడ ఒకరిని మించి ఒకరున్నారు… చూడ్డానికి రెండు కళ్ళు సరిపోవట్లేదనుకో… అదంతా సరేగానీ, నీతో….. ఓ విషయం గురించి మాట్లాడాలి!” అంటూ చిన్నగా దీర్ఘం తీస్తూ గొణిగాడు.
శిరీష్ కి ఆ సిగ్నల్ అర్ధమై అక్కడి నుండి లేచి బయటకు వచ్చి, “హ్మ్మ్… చెప్పు, ఏంటీ విషయం?” అన్నాడు.
“ఆ… ఇక్కడి అంజలి మేడంతో మీకేమైనా యవ్వారం వుండేదా…?”
“మ్… అవును… అసలు కథ అక్కడేగా మొదలయింది. ఔనూ… నీకెలా తెలిసింది?”
“అదీ… ఆ అంజలి మేడంని ఇప్పుడు నేఁ తగులుకున్నానులేఁ… మాంఛి రసపట్టులో ఉన్నప్పుడు తను మైకంలో మీ పేరుని కలవరించింది!”
శిరీష్ ఆశ్చర్యపోతూ, “తను అలాంటిది కాదే..!” అన్నాడు.
“కాలం అందరినీ మార్చేస్తుంది బ్రదర్…! నీలాంటి మగాడితో సీన్ నడిపాక ఆ ముసలాడు ఏం సరిపోతాడు తనకి… అయినా మాంఛి సరుకుంది లంజకి!” అని శంకర్ అనగానే శిరీష్ కి చాలా బాధేసింది. తను కాదన్నాడన్న కోపంతోనే అంజలి గిరీశాన్ని పెళ్ళి చేసుకుంది… తన వల్లనే అంజలి బతుకు ఇలా అయ్యిందన్న గిల్టీ ఫీలింగ్ అతన్ని ఎప్పుడూ వేధిస్తూనే వుంది… ఇప్పుడు శంకర్ మాటలు వింటుంటే ఆ బాధ మరీ ఎక్కువైంది.
“వద్దు శంకర్…!” అని కాస్త స్వరం పెంచి, “ఇక ఆ మేటర్ వదిలేయ్!” అన్నాడు.
శంకర్ శిరీష్ మూడ్ పసిగట్టి, “సారీ అన్నయ్య… నువ్వింత సీరియస్ అవుతావనుకోలేదు…” అన్నాడు.
శిరీష్ మళ్ళీ నార్మలై, “హ్మ్… సర్లే! ఇంకేంటి విషయాలు?”
“విషయాలంటే… ఆ… స్కూల్లో ఓ టూర్ ప్లాన్ చేస్తున్నారు. అంజలి ఇందాకే చెప్పింది.”
“ఎప్పుడూ?”
“నాకూ తెలీదు… ఇంకా ఏమీ కన్ఫార్మ్ అవ్వలేఁ..! నువ్వూ వస్తావేంటి?”
“ఊహూ… నాకు ఇంట్రెస్టు లేదు. నువ్వు ఎంజాయ్ చెయ్!”
“సరే…అయితే, మళ్ళీ ఎప్పుడు ఊరికి మీ రాక…!”
“మేం రావడానికి కనీసం నెల పట్టొచ్చు… ఆశాలతకి ఇప్పుడు ఎగ్జామ్స్ అవుతున్నాయి… ఆ తర్వాత వాణీకి కూడా టెస్ట్స్ మొదలవుతాయి. అవి పూర్తయ్యేసరికి ఎలాగూ పుష్కరాల సెలవులు వున్నాయిగా…! ఓ ఇరవై రోజులిస్తున్నారు. అందుకే, వాళ్ళని వూర్లో దిగబెట్టి నేను మళ్ళీ వెంటనే ఇక్కడికి వచ్చేస్తాను. రాజమండ్రిలో ఉండటం కాదుగానీ, మాకు కూడా పుష్కరాల డ్యూటీ పడింది..!”
“హ్మ్… సరే, అన్నాయ్.! ఇక వుంటానేఁ!”
“ఆ… గుడ్ నైట్!”
ఫోన్ ని పక్కన పడేసిన తర్వాత శంకర్ ఆలోచన వెంటనే సుజాత వైపు పోయింది. ‘ఛ… చేతిదాక వచ్చింది నోటికి అందలేదే’ అనుకున్నాడు. ‘ఇంతకూ తను ఏం చేస్తోంది…? నాలాగే ఆలోచిస్తోందా…? ఓసారి చూస్తే పోలా…!’ అనుకుంటూ లేచి తలుపు దగ్గరికి వచ్చి కీ హోల్ నుండి చూసాడు. సుజాత సోఫాలో నిద్రపోతూ వుండటంతో ఉస్సూరుమంటూ వెనుదిరిగి పోయి మంచం మీద బోర్లా పడ్డాడు.
★★★
తరువాతి రోజున స్కూల్లో ప్రార్థనా గీతం చదివాక అంజలి అందరికీ ఎడ్యుకేషనల్ టూర్ గురించి చెప్పింది. మూడు రోజులు హార్స్లీ హిల్స్ టూర్ అని చెప్పింది. “టూర్ కి రావాలనుకున్న వారు శంకర్ సార్ దగ్గర పేర్లివ్వండి.” అని అంజలి చెప్పగానే అక్కడున్న అమ్మాయిల మొహాలు వెలిగిపోయాయి. కానీ, మిగతా టీచర్లు మొహాలు మాత్రం వాడిపోయాయి.
ఆ రోజు సాయంత్రానికి స్కూల్ మొత్తం మీద పేర్లిచ్చిన అమ్మాయిల సంఖ్య నలభై నాలుగుకి చేరింది. ‘ఆహా…! ఇంతమంది అమ్మాయిలని… హార్స్లీ హిల్స్ లో అంటే కంట్రోల్ చేస్కోడం కొంచెం కష్టమే!’ అని శంకర్ అనుకుంటుండగా అప్పుడే అంజలి వచ్చి, “ఈ టూర్ ని క్యాన్సిల్ చెయ్యాలేమో, శంకర్!” అంది.
శంకర్ తన ఆశలన్నీ ఈ టూర్ మీదే పెట్టుకున్నాడు. “ఏఁ… ఏమైంది, మేడం?” అన్నాడు కంగారుగా…
అంజలి టేబుల్ మీదున్న లిస్ట్ ని చూస్తూ, “మీనాక్షీ దేవిగారు తప్ప మిగతా టీచర్లందరూ రామని చెప్పేశారు. అలాగైతే, ఇంతమందిని మనం మాత్రమే కాచుకోడం చాలా కష్టమైపోతుంది కదా!” అంది.
“మేడం… ఇంతకి రెండింతలైనా కాచుకునే సత్తా నాకుంది. మీకింకా నా గురించి పూర్తిగా తెలీదు,” అన్నాడు శంకర్ కొంటెగా నవ్వుతూ…
అంజలికి శంకర్ అన్నది అర్ధమై ముసిముసిగా నవ్వుతూ, “అది కాదు కదా ఇప్పుడు ప్రాబ్లం! ఆడవాళ్ళకి కొన్ని ఇబ్బందులు ఉంటాయి. అవి చూడటానికి మేము ఇద్దరం మాత్రమే అంటే కష్టమవుతుందనీ! అవునూ, శ్రీదేవిగారు ఎప్పుడొస్తారు..?” అని అడిగింది.
శ్రీదేవి ఉంటే తన ఆటలు సాగవని శంకర్ కి తెలుసు, అందుకే “ఒకవేళ శ్రీదేవికి వచ్చే వుద్దేశం ఉన్నా తనని తీసుకెళ్ళే వుద్దేశ్యం మాత్రం నాకు లేదు. అయినా… మీరేం కంగారు పడనక్కరలేదు. అందరూ ఆడవాళ్ళేగా… ఒకరికి ఒకరు సహాయకంగా ఉంటారు,” అని అన్నాడు. అతను ఇంకా ఏదో చెప్పబోతుండగా మీనాక్షి దేవి అక్కడికి వచ్చింది. అంతే, శంకర్ మాట్లాడటం ఆపేశాడు.
అంజలి వెంటనే, “ఆ… మీనాక్షి గారు… రండి రండి… మేము టూర్ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాం. మేడంలందరూ రావడానికి ఇష్టపడటం లేదు. నాకేం చేయాలో అస్సలు తోచడం లేదు-” అని అంటుండగా మీనాక్షి, “ఆ ముండలు రాకపోతే మనకేంటి… మనమే వెళ్దాం. ఏఁ మనం చూస్కోలేమా ఈ మందని! నేను నాతోపాటు మా బావగారి కొడుకు రాజేష్ ని కూడా తీసుకొస్తాను. వాడికి చేతనైన సహాయం వాడూ చేస్తాడు. మా సరిత కూడా చూసుకుంటుంది. ఇకపోతే, నేను ఇంకొకరిని కూడా తెద్దామనకుంటున్నాను,” అంది.
శంకర్, అంజలి ఎవరు అని అడిగేలోపల అజయ్ లోపలికి వచ్చాడు… అదే, మన టఫ్. అతనెవరో ఆ గదిలో ఉన్న వారందరికీ ముందే తెలిసుండటంతో ప్రత్యేకంగా పరిచయాలు చేసుకోడం తప్పింది.
అజయ్ డైరెక్టుగా పాయింటుకి వచ్చేస్తూ, “మీనా…క్షి మేడం మీ టూర్ గురించి నాకు చెప్పారు.. టూర్ కి కావలసిన బస్సు, అక్కడ ఎకామడేషన్ అన్నీ నేను చూసుకుంటాను… మీరేం ఫికర్ కావద్దు… అన్నట్టు నేనూ మీతో రావచ్చా…?” అని చివర్లో అడిగాడు.
అంజలి రిలీఫ్ గా మొహం పెట్టి, “థాంక్యూ ఇన్సపెక్టర్ గారు… అడగకుండానే ఇంత సహాయం చేస్తున్నందుకు. మీరు కూడా వస్తే నిజంగా బాగుంటుంది… తప్పకుండా రండి!” అంది.
అలా టూర్ ఖరారయింది… ఇక ఎప్పుడు వెళ్ళాలి అని అంజలి అడగ్గానే శంకర్, “ఎంత తొందరగా వీలయితే అంత మంచిది,” అన్నాడు. తన భార్య ఊర్నుంచి తిరిగి వచ్చేలోగా టూర్ కి వెళ్ళిపోవాలన్నది అతని ఆలోచన.
దానికి అందరూ సమ్మతించడంతో మర్నాడే టూర్ కి వెళ్ళాలని నిర్ణయించి స్కూల్లో ఎనౌన్స్ చేసింది అంజలి.
అటు పక్కన మీనాక్షి అజయ్ ని పక్కకి తీసుకెళ్ళి, “ఇదిగో… టూర్లో ఈ పిల్ల పూకుల వెంట పడమాకు… మొత్తం మూడురోజులూ నువ్వు నాతోనే గడపాలి. ఈ రాత్రికే నా పూకుని పూర్తిగా గొరిగించేసుకుని చేసుకుని రెడీగా ఉంటాను!” అంది.
“అలాగే కానీ, మీనా డార్లింగ్! ఔనూ… ఈ టూర్ కి నీ కూతురు సరిత వస్తోందా…? ఇప్పటివరకూ చూడలేదు దాన్ని!” అని టఫ్ అనగానే, మీనాక్షి కోపంగా, “నా కొడక… ఇప్పుడే ఎవరికీ చూడకు అని చెప్తే… మళ్ళా నా కూతురు గురించి అడుగుతావా…. ముడ్డి మూసుకుని రేపటికి రెడీగా ఉండు,” అంది.
అజయ్ ఒక్కసారి గట్టిగా నవ్వేసి అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు.
★★★
మర్నాడు సాయంత్రానికి పేర్లిచ్చిన అమ్మాయిలందరు స్కూల్ ముందు హాజరయ్యారు…!
మొత్తంగా నలభై నాలుగు మంది. అందులో మనకు తెలిసిన కేండిడేట్లు… సుజాత, నాస్మిన్, సరిత, కవిత ఇంకా దీప్తి ఉన్నారు. అంజలి, మీనాక్షి దేవి, శంకర్, అజయ్ ఇంకా రాజేష్ కూడా బయలుదేరడానికి సిద్ధంగా ఉన్నారు. ఇంతమందిని తీసుకెళ్ళడానికి ఒక పెద్ద బస్సుని ఎరేంజ్ చేసాడు టఫ్. దానికి డ్రైవర్ ఇంకా హెల్పర్ గా ఇద్దరు నడి వయస్కులను ఎంచుకున్నాడు. వాళ్ళు కూడా మాంఛి దృడకాయులు!
ఇక లిస్ట్ ప్రకారం అందిరినీ టిక్ చేసుకున్నాడు శంకర్. ఇందులో కొంతమందిని మర్చిపోకుండా రౌండప్ చేసాడు… తన సొంత పని కోసం.
అక్కడ అమ్మాయిలందరికీ ఈ టూర్ చాలా ఎక్సైటింగా ఉంది. అందులోనూ శంకర్ ప్రత్యుత్పత్తి పాఠం విన్నవారైతే ఈ టూర్ ద్వారా ప్రాక్టికల్ ఎక్సపీరియన్స్ ని పొందగలమేమోనని ఉత్సుకతతో ఉన్నారు. సుజాత కూడ తన ‘లైవ్ షో’ కోరికని తీర్చుకోవడానికి ఈ టూర్ ని వినియోగించుకోవాలనుకుంటోంది.
బస్ లో రెండు రెండు సీటింగ్ తో ఎరేంజ్మెంట్ ఉంది. అంజలి శంకర్ ని తనతో పాటుగా కూర్చోబెట్టుకోవాలనుకుంది. కానీ, మీనాక్షీ దేవి తనతో కూర్చోడంతో ఇంక ఏమీ చెయ్యలేకపోయింది. సరిత లోపలికి వచ్చి మీనాక్షి వెనుక కిటికీ ప్రక్క సీట్లో కూర్చుంది. శంకర్ ఇంకా బస్సెక్కకుండా మిగతా వాళ్ళని ముందు పంపిస్తున్నాడు. టఫ్ లోపలికి వచ్చి మీనాక్షి పక్కన ఖాళీ లేకపోవడంతో వెనక్కి పోయి సరిత పక్కన కూర్చున్నాడు. అంజలి, మీనాక్షిలకి అటుపక్క సీట్లలో సుజాత, నాస్మిన్ కూర్చున్నారు. శంకర్ ఆ తర్వాత వచ్చి సుజాత వెనక కూర్చున్నాడు. తెన్త్ క్లాస్ అమ్మాయి ఒకత్తి వచ్చి శంకర్ పక్కన కూర్చుంది. ఆమె పేరు లావణ్య.! ఇక దివ్య, కవిత టఫ్ వెనుక సీట్లలో కూర్చున్నారు. అలా మిగతా సీట్లలో అమ్మాయిలందరూ కూర్చున్నాక రాజేష్ బస్ ఎక్కి సుజాత వైపు చూసాడు. అతనకి వెనక కూర్చోడానికి ప్లేస్ లేకపోవడంతో ముందు డ్రైవర్ దగ్గరి పొడవాటి బల్లలాంటి సీట్ మీద కూర్చున్నాడు.. ఇక బస్ బయలుదేరబోతుండగా ఒకమ్మాయి పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చింది. “ఆపండి… ఆపండి… నేను కూడా వస్తున్నాను!” అంది ఆ అమ్మాయి. తన పేరు అనూష, నైన్త్ క్లాస్ స్టూడెంట్! శంకర్ లేచి వెళ్ళి ఆమె పేరుని కూడా లిస్టులో చేర్చుకున్నాడు. బస్సు అప్పటికే నిండిపోవడంతో తనని రాజేష్ పక్కన కూర్చోమని చెప్పారు. రాజేష్ కళ్ళు మిలమిలా మెరిశాయి. తన పక్కన కూర్చున్న అనూష వైపు తినేసేలా చూడసాగాడు.
ఇక ప్రయాణం మొదలయింది… ఛలో హార్స్లీ హిల్స్!